Witam, mam 15 lat. Nawet nie wiem jak sformuować to pytanie ale mam problem. Nie odnajduję się wśród rówieśników, choć nie uważam, żebym była gorsza od innych. Wydaje mi się, że jestem całkowicie dysfunkcyjna społecznie. nawet nie potrafie tego napisać bez płaczu. chciałabym być silna psychicznie, zazwyczaj nie użalam się nad sobą przy innych, ale gdy jestem sama przynosi mi to ulgę. Mam jedną przyjaciółkę, ale do niej nie mogę się zwrócić, bo ona nie znosi jak ktoś użala się nad sobą ( ja w sumie też ale nic na to nie poradzę. ) Ona jest super, ładna, ciągle ktoś o nią zalega. nie mogę przestać się do niej porównywać. mi nie idzie dogadać się z nikim nawet w sieci. Co najgorsze nie dogaduję się nawet z ludźmi z zespołem Aspergera. Denerwuje mnie ich słaba psychika i dysfunkcja społeczna i dziecinność- może za bardzo widzę w nich siebie. Jestem po dwóch hospitalizacjach psychiatrycznych. Myślałam, że dochodzę do siebie, ale oststnio naprawdę nie mogę zaakceptować siebie. Uważam ,l że mam zalety, ale nikt ich nie odkryje, bo inni widzą we mnie tylko dysfunkcje społeczną. Wmawiałam sobie, że nie potrzebuje ludzi, ale to przestaje działać. prosze o pomoc.