Witam serdecznie,
bardzo proszę o pomoc. Zaczynamy sobie z żoną już nie radzić z naszą sytuacją. Ale po kolei.
Między nami nie doszło jeszcze do pełnego aktu seksualnego. Każda próba powodowała u nas zwątpienie, u małżonki zamknięcie się w sobie. Po moich namowach żona udała się do ginekologa, który stwierdził zarośniętą błonę dziewiczą. Pod narkozą żonie przerwano błonę dziewiczą. Lekarz powiedział, że mam przy tym uczestniczyć więc widziałem naocznie co zostało wykonane. Lekarz naciął błonę, a następnie rozszerzył za pomocą czegoś na kształt metalowego lejka. Następnie małymi nożyczkami ucinał małe strzępki błony na obrzeżach wejścia do pochwy. Kiedy żona była jeszcze była pod narkozą pokazał mi jak należy masować żonę w celu uelastycznienia pochwy. Przy pomocy lubrykantu i palców. Lekarz zalecił żebyśmy po 2-3 dniach spróbowali współżyć.
Żona bardzo boi się bólu. Pierwsze próby podjęliśmy po tygodniu od zabiegu. Każdy próba z mojej strony dotknięcia tamtych okolic powoduje automatyczne zablokowanie się małżonki, mówi że czuje ból/dyskomfort i że nie umie tego robić i nie będzie umiała. Na sali operacyjnej widziałem wejście do pochwy. Lekarz włożył małżonce dosyć głęboko trzy palce. Ja nie mogę nawet żony dotknąć. Żona nie ma założonych szwów. Kiedy zaglądam *tam* nie widzę specjalnej różnicy pomiędzy tym co było przed a po zabiegu, a przecież widziałem co się działo na zabiegu! Nadal widzę jakby fałdkę różowej skóry zasłaniającej wejście do pochwy.
Proszę o poradę i pomoc. Wiem, że zapewne poradzicie Państwo poradę u ginekologa/seksuologa. Żona niestety ma w tej chwili taką *traumę*, że nie chce pójść nawet na kontrolę do ginekologa. Mijają 2 tygodnie od zabiegu.
Czy przerwana błona dziewicza, bez założonych szwów może się zrosnąć? Co mam robić?
Z góry dziękuję za pomoc.
Edytuj Post