Temat: Problemy z psychika przez marihuanę.

Witam, mój problem polega na tym, że dokładnie tydzień temu zapaliłem z kolegą marihuanę nie był to pierwszy raz ale tym razem na drugi dzień poczułem się jakbym nadal był "zjarany" bardzo się bałem do szkoły przyszedłem na jedna lekcje i uciekłem. Siedziałem w domu i panikowałem, że mi to zostanie na zawsze po prostu chciałem wrócić do tego, jak było zanim zapaliłem. Teraz wydaje mi się, że powoli mi to mija ale nadal mam takie uczucie jakbym śnił, nie mam ochoty na nic, nagle przestałem cieszyć się życiem. Byłem do tego stopnia zdesperowany, że powiedziałem wszystko rodzicom oni mi pomagają ale wiem, że to nie wystarczy boje się, że to może być schizofrenia. Mam 17 lat paliłem wcześniej dopalacze ale skończyłem i od czasu do czasu z kolegą paliłem tylko marihuanę. W sumie nie wiem co dalej z moim życiem czuje się strasznie otępiały nie wiem czym będę miał jakąś przyszłość skoro mam coś takiego w głowie jest to naprawdę najgorszy okres w moim życiu bardzo proszę o pomoc bo wiem, że sam po prostu zwariuje.

Dziękuje za radę, z pewnością się udam. Chciałbym jeszcze tylko zapytać czy ten stan mi minie? ponieważ czuje jakby z dnia na dzień było lepiej. I czy można to wyleczyć abym mógł prowadzić normalne życie? Na tą chwile odczuwam lekki stan taki jaki jest po marihuanie i z niczego nie potrafię się cieszyć. Z góry dziękuje za wsparcie.

Witam,
Nie masz powodu do obaw, często występuje taki stan tzw "zejscie" minie po pewnym czasie. Często w takim stanie występuje depresja, stany przygnębienia, lub myśli samobojcze. Po paru dniach wszystko powinno wrócic do normy, jednakże powinienes sie dobrze zastanowic, czy warto nastepnym razem..

TheOs dobrze mówi, tylko zastanawia mnie czy po Marihuanie takie coś jest jak zejście... Hmm. Nie doświadczyłem czegoś takiego ale nie zaprzeczam. Rada dla Ciebie, jeżeli faktycznie jest coś takiego jak "zejście" po marihuanie to po prostu idź spać, to jest przez problemy z seratoniną, sen wszystko reguluje. A Ty masz nauczkę, że skoro coś się nie "tak" dzieję po tej używce to z dala od tego. Chciałbym Ci powiedzieć tylko, że marihuana może spowodować schizofrenie jeżeli jesteś na nią zagrożony (czynniki biologiczne, tryb życia)

Witam
Ja jadę do ośrodka terapii. Strach mnie oblatuje jak pomyślę o skutkach ubocznych odstawienia. Cholera...za dużo czytam.
Nie wiem czy jutro dam radę, w sensie psychicznym, pójść do ośrodka i wypytać o wszystko.
Ale ja już nie mam siły na branie. Chcę z tym skończyć i nie chcę TEGO dnia odwlekać. Ośrodek znalałam tutaj: osrodkiterapii.pl/. Po opiniach sądze żę to akurat sprawdzone miejsce.

Jeżeli ten cały post to reklama" ośrodków odwykowych",to do czytających ten wątek, mających kontakt z substancjami psychoaktywnymi - jarających czasami to, czasami owo.Zgadzam się w zupełności z PSYCHOLOGIEMBMW.Granica pomiędzy towarzyskim zarajaniem a uzależnieniem jest płynna i mogą,szczególnie dopalacze,powodować organiczne i funkcjonalne zmiany w mózgu i błyskawiczny rozwój uzależnienia.Zjazdy,górki dołki, tripy, to nie jest język,którym się porozumiewają ludzie zdrowi psychicznie.Uzależnienie od substancji psychoaktywnych,to choroba na całe życie a nie wczasy dwutygodniowe w Cortina dAmpezzo i już nie ma uzależnienia.To uzależnienie jest i zadziała gdy tylko nadaży się okazja.Po roku,dwóch.Mózg uzależnionego działa już inaczej.
Wizyta u lekarza psychiatry jest konieczna,który pokieruje leczeniem co najmniej przeciwdepresyjnym.
Pozdrawiam.

Do psychiatry i piętno na całe życie. A podobno ta marihuana uzależnia tylko psychicznie, tak jak może towarzystwo, które ją poleca i oczekuje - no czego? - uległości. Albo masz siły zająć się sobą, albo. Synapsa, powiem Ci (bez pan, wiadomo, bo ja), dla mnie w życiu, ale już zdrowia brak bardzo; dla takich jak ja w ogóle, to tylko albo jakiś cud - kiedyś pisano tutaj "nisza", gdzie można się odizolować przed zapędami silniejszych, albo po prostu częsta zmiana pracy, ale to specjalne warunku, aby się nie rzucać w oczy, rozumiesz? Nie wchodzić w relacje. Ja mam taki wygląd i lęk, który maskuję nieraz dziwnym zachowaniem, udaję może pewność, a widać moją niepewność, tak bym to nazwał. Po prostu stronić od ludzi i miejsc gdzie się można natknąć na kogoś zagrażającego, to może być np. sklep: youtube.com/watch?v=4DdSwMuT4vU - no co miał zrobić? Jak jesteś taki mądry, to powiedz, co ja mam teraz zrobić, bo podobnie zabrnąłem i był tu temat: (odszukasz?) "Nie chcę być tym kim jestem". Nie zakładam o sobie, jak mi tutaj wymawiano ostatnio, bo albo nikt się nie odezwie, albo - tutaj nie ma dyskusji, wymiany poglądów, bardziej lecą reklamy, czasem jakieś sugestie, dwuznaczne - w rodzaju 'chcącemu nie dzieje się krzywda'. Dlatego lepiej dać się poznać przez uczestnictwo w forum, ale.. nic z tego nie ma, przecież to absurd co piszę, ilekroć; bezsensowne ryzyko, w końcu najlepiej zniknąć..

`warunki. Żeby pracę zmienić, to trzeba coś potrafić, mieć konkretne umiejętności, ale przede wszystkim żyć w miejscu, gdzie można to zrobić, duże miasto; wyobrażam sobie nawet, że można mieszkanie tak zmieniać, aby nie rzucać się w oczy. Dopiero ostatnio zrozumiałem, kim jestem i że nie będę miał życia, nie dadzą mi spokoju nigdzie, zawsze znajdą się tacy, którzy się chętnie przystawią - już po raz któryś to powtarzam, że tacy. Tak, że marny mój los i co mogłem to już za mną, no to chyba - nie pogarszać sobie w biedzie, na ile jeszcze mogę. Nic mi nie wymyślisz, ani nikt. Boję się o stan zdrowia, bo czuję, że jest źle - tak dopiszę na koniec postu dla przypomnienia, jak zwykle.