Temat: Postępująca martwica stopy, silny ból, zaburzenia mięśniowe lub neurologiczne

Dobry wieczór. Bardzo proszę o pomoc. Sprawa dotyczy kobiety w wieku 82 lat, która przebywa w domu pomocy społecznej. Choroba zaczęła się w zeszłym roku od ciemnej plamy na palcu i bólu. W ciągu kilku miesięcy rozrosła się na wszystkie palce i dalej wgłąb stopy. W listopadzie były robione badania i okazało się, że w stopie prawie nie ma krążenia. Martwica postępuje, stopa bardzo mocno boli. Stopa jest smarowana maściami i bandażowana. Pacjentka była przygotowywana do zabiegu stentowania, dostawała zastrzyki, czekała w kolejce na operację. W zeszłym tygodniu z powodu bólu nie do wytrzymania, zawieziono ją do szpitala w Bytomiu, gdzie właśnie miała mieć zabieg, ale lekarze odmówili jej przyjęcia. Chirurg zapisał silne plastry przeciwbólowe, jeden na 3 dni, przyklejane w okolicy łopatki. Dawka była prawdopodobnie za silna, bo pacjentka ciągle spała, nie dało się jej obudzić, nie było z nią kontaktu, nie jadła i nie piła. Trzeci plaster nie był już klejony, więc obecnie jest przytomna, je, pije, mówi, chodzi z pomocą. Jednak ma trudności z otwieraniem jednego oka, opada jej powieka i ma problem z wymawianiem niektórych słów. Czy to stało się od tych plastrów? Co robić dalej? Czy wymusić jakoś na lekarzach wykonanie tego zabiegu? Może stopa powinna być po prostu amputowana? Są jakieś przeciwwskazania? Nie widzę sensu w takim "leczeniu", jakie odbywa się teraz - lekami przeciwbólowymi. Choroba sama nie ustąpi, a to moim zdaniem jest skazywanie pacjentki na śmierć. Proszę o poradę, jest mało czasu...

Witaj,
A DPS co?
Nie choruje na cukrzycę? były jakieś badania w tym kierunku?

Napisal Kamil94

Chirurg zapisał silne plastry przeciwbólowe, jeden na 3 dni, przyklejane w okolicy łopatki. Dawka była prawdopodobnie za silna, bo pacjentka ciągle spała, nie dało się jej obudzić, nie było z nią kontaktu, nie jadła i nie piła. Trzeci plaster nie był już klejony, więc obecnie jest przytomna, je, pije, mówi, chodzi z pomocą. Jednak ma trudności z otwieraniem jednego oka, opada jej powieka i ma problem z wymawianiem niektórych słów. Czy to stało się od tych plastrów? Co robić dalej?

Plastry silne powodują senność, to się nie ma co dziwić, tak więc wszystko co opisałeś może być skutkiem plastrów p/bólowych.
Możesz zasięgnąć innej opinii specjalistycznej, jak najbardziej. Przeciwwskazaniem mogą być inne choroby współistniejące, stan Pacjentki i przy tym Jej wiek.
Pozdrawiam!

Opiekunka powiedziała, że nie wie co będzie dalej. Wszyscy liczyli na to, że zostanie przyjęta do szpitala. Cukrzycy nie ma. Poziom cukru jest kontrolowany regularnie, mieści się w górnej granicy normy lub niewiele ją przekracza. Zastosowana jest odpowiednia dieta. Bierze leki na nadciśnienie, rozrzedzenie krwi z powodu zwężenia tętnic szyjnych, chyba na cholesterol i jakieś leki zapobiegające chorobie Alzheimera, której ma początki.
Rozumiem, że mogą istnieć przeciwwskazania do stentów, ale chyba coś da się zrobić? Choćby właśnie amputować tą stopę, jeśli nie ma innego wyjścia. Bo przecież podawanie leków przeciwbólowych to żadne leczenie, w dodatku tak silnych, a normalne już nie pomagają...

Dzwoniłem dzisiaj do córki chorej i dowiedziałem się, że dalej podawane są jej leki przeciwbólowe, ponieważ stopa bolała ją tak, że krzyczała z bólu. Zamieniono jej plastry na Tramal w kroplach. Dostaje go 3 razy dziennie, ale nie wiem w jakiej dawce. W każdym razie dalej jest chyba za duża, bo śpi przez większość czasu i kontakt z nią jest bardzo ograniczony. W związku z tym, że to krople i można zmniejszyć dawkowanie, prawdopodobnie spróbują go podawać dwa razy dziennie. W przyszłym tygodniu jest umówiona na prywatną wizytę u chirurga naczyniowego, może coś zdecyduje.
Wiem, że nie da się nic konkretnego powiedzieć bez wyników badań itd., ale czy istnieją jakieś ogólne przeciwwskazania do amputacji? Czy może być tak, że w danej sytuacji nie da się już nic zrobić?