Temat: Pomoże ktoś ?

Piszę na baskim forum, bo myślę że kobiety lepiej czują takie problemy. Od wielu lat mam kilka niepokojących objawów. Po pierwsze mam problemy ze skupieniem, boję się różnych dźwięków w nocy. Nie mam ochoty wstac rano z łóżka i zrobić cokolwiek bo wszystko wydaje mi się bez sensu. Czasami płaczę zupełnie bez powodu. W ogóle czuję się zupełnie bezwartościowy. Każda nawet najmniejsza krytyka bardzo boleśnie odbija się na mnie powodując poczucie winy nieadekwatne do sytuacji. Ostatnio te objawy się nasiliły, już nie daję rady sam z nimi walczyć jak wcześniej. Dodatkowo moja ukochana dziewczyna zaczyna mówić, że jej nie słucham (np. jak pomagam jej w czymś to zawsze coś wylatuje mi z głowy) a ja nawet używając wszystkich swoich sił zmysłowych nie daję rady się poprawić, choć bardzo mi zależy. Nie należę do ludzi leniwych bo pracuję w 3 miejscach jednocześnie i pracodawcy są zadowoleni. Jednak wciąż prześladują mnie myśli, że zaraz zostanę zwolniony zupełnie bez żadnego powodu bo zrobię wielką głupotę. Czasami taka myśl może się uczepić i nie dać mi spokoju przez cały dzień. Ostatnio objawy nasiliły się. Nawet jak miałem wolne w jasne słoneczne dni, to zupełnie nie miałem ochoty. Nie tylko na wyjście ale nawet na wstanie z łóżka. Mam chwile "przebłysku" wtedy jest wszystko w porządku, ale są to tylko chwile...

Problemy ze skupieniem, koncentracją oraz brak ochoty na wstanie z łóżka mogą świadczyć o depresji. Mogą jej towarzyszyć zaburzenia lękowe oraz obsesyjne myśli, jak wspomniana obawa przed zwolnieniem - może to być objaw zaburzeń osesyjno-kompulsyjnych, co jest częstą dolegliwością osób pracowitych. W takim wypadku, jeśli problem jest nasilony warto skorzystać z pomocy psychiatry - nie potrzeba do tego skierowania. Pozdrawiam
PS: medyczka nie jest babskim forum

Ma Pan typowe objawy depresyjne,połączone z nerwicą natręctw(te uporczywe myśli o zwolnieniu).Są to dość nasilone objawy,na co wskazują niechęć do wstawania,ochota do płaczu i światłowstręt.Może Pan sobie z tymi problemami sam nie poradzić i tak jak sugeruje mój poprzednik, warto skorzystać z porady psychiatry,ponieważ może być potrzebne leczenie farmakologiczne.Tak,to nie babskie forum,i te problemy nie dotyczą wyłącznie kobiet.By się o tym przekonać, proponuję Panu chociażby wejść niezobowiązująco do poczekalni Poradni Zdrowia Psychicznego,by zobaczyć jak szerokiego zakresu osób pod względem płci i wieku dotyczą te problemy.Takie przełamanie wewnętrzne i chęć prawidłowego leczenia,mogą Panu naprawdę pomóc odbudować równowagę psychiczną.To żaden wstyd leczyć się u psychiatry,który jest takim lekarzem jak każdy inny,tylko z odpowiednią specjalizacją.I choroba też jak każda inna,tylko dotycząca naszej"duszy".Po drugie uważam że jest Pan zbyt obciążony fizycznie i psychicznie,i potrzeba Panu trochę odpoczynku od pracy i tym samym od stresu.Zaczyna się lato,i warto trochę czasu poświęcić na zdrowy odpoczynek,może akurat połączony z właściwym leczeniem.Warto też przynajmniej na jakiś czas otoczyć się ludźmi potrafiącymi zrozumieć Pana problemy.To też jest bardzo istotne.
Pozdrawiam serdecznie.

Dziękuję. Ostatnio ten stan bezsensowności utrzymuje się u mnie do południa. Dopiero na krótko wieczorem znika to uczucie. Poza tym odczuwam paniczny lęk wobec krytyki osoby mi bliskiej (dziewczyny) która ostatnio robi to coraz częściej a są to błahe powody. Mimo tego zawsze w takim przypadku myślę, że chce ze mną zerwać , to silniejsze ode mnie bo rozum mówi mi coś innego kłóci się, ale nie może wygrać
Wszystko mi się przez to wali. Wczoraj miałem taką sytuację (nie pierwszą), że zadzwoniła do mnie babka z jakieś firmy w sprawie rekrutacji, a dosłownie przed chwilą opieprzyła mnie moja dziewczyna. Po tym wpadłem w takie zdenerwowanie, że nie kompletnie poplątałem słowa w rozmowie telefonicznej w angielskim (który znam bardzo dobrze) i wyszedłem na idiotę . To uczucie strasznej paniki blokuje mnie z byle powodu, nie zawsze ale ostatnio częściej. Po takim zdarzeniu czuję się na tyle wyczerpany że nic nie mogę zrobić nawet kroku.

"Dziękuję. Ostatnio ten stan bezsensowności utrzymuje się u mnie do południa. Dopiero na krótko wieczorem znika to uczucie."

To są właśnie typowe objawy depresyjne.Można to wyrazić w taki prosty sposób.System nerwowy po przespanej nocy jest wypoczęty,i te nerwy od rana dają znać o sobie właśnie tym złym stanem psychicznym,jakby nami zawładając.Pod wieczór kiedy już się zmęczą, następuje względne uspokojenie.Wytłumaczyłem to w taki jak się to mówi, na "chłopski rozum".Leczenie depresji środkami psychotropowymi przebiega w podobny sposób.Po pierwszych dawkach leków,niekiedy następuje jeszcze pogorszenie,i jest to całkiem normalne,ponieważ tak działają te leki.Wiele osób wówczas się zniechęca do leczenia, uznając że lek nie działa właściwie.Nic bardziej błędnego.Poprawa po środkach antydepresyjnych pojawia się w niektórych przypadkach po ok.2 tygodniach a nieraz i później.Wówczas właśnie te chwile uspokojenia w ciągu dnia się wydłużają stopniowo, w miarę stosowania regularnie leków,aż do całkowitej poprawy.
Pozdrawiam.

Witam prosze o pomoc co mam robic problem dotyczy mojego chlopaka nie wiem co robic jak sie do niego mowi to nie slucha jak ma np zaniesc dokumenty to pujdzie do urzedu i tych dokumentow nie da wraca i mowi ze nikt mu nie mowil nie jest w stanie przyswoic i zapamietac nawet kilku slow nie mozna mu nic wytlumaczyc bo on za chwile nie wie o co chodzilo i znowu pyta moja cierpliwosc jest na wykonczeniu blagam pomuzcie on sie zachowuje jak trzyletnie dziecko

Może nie jestem aż tak skrajnym przypadkiem, ale jak już opisałem to powyżej też mam podobne problemy. Myślę, że problemy Twojego chłopaka mogą być podobne do moich, ale na ten temat wolę żeby wypowiedzieli się specjaliści. Pozdrawiam

Niedługo wybieram się do lekarza. Dziś znów miałem napad lęku, który trwa już od południa, nie mogę spać. Jestem przerażony pracą, którą mam niedługo zacząć. Nie jest to stres tylko straszliwa panika. Lęk pogłębił się po spotkaniu z dziewczyną po którym powinienem się cieszyć, jak wróciłem to chciało mi się płakać