Odpowiedz na ten temat

Zaburzenia osobowości nie dyskwalifikują nikogo ze stanowiska pracy. Nie są one chorobą psychiczną. Jeśli potrzebuje Pani pomocy terapeutycznej, warto z niej skorzystać, dla siebie samej. Bez względu na to, z czym się Pani boryka (gdyż na podstawie Pani opisu nie można jednoznacznie stwierdzić, czy to osobowość schizoidalna), psychoterapia zdecydowanie pomaga uporać się z problemami, czasem bez konieczności przyjmowania leków.
Dla zainteresowanych polecam artykuł o specyfice osobowości schizoidalnej na stronie Gabinetu Psychologicznego Drugi Brzeg.

PS zacheusz112, jeśli masz jakieś uwagi to bardzo proszę napisz o nich. Ostatecznie możesz tym pomóc mnie plus podreperujesz samoocenę SAmAEL, który najwidocznie podnosi ją sobie szydząc z innych

Może faktycznie napisałam mojego posta dość niefortunnie. Byłam zmęczona, naprawdę przestraszyłam się wizji siebie na psychoterapii;p Przeczytałam o osobowości schizoidalnej w internecie i po prostu większość pkt zgadzało się z moją osobowością. Także chciałam z całego serca podziękować za wyrozumiałość i pomoc. Wydawało mi się, że zamiast tłumić coś w sobie lepiej zapytać się na jakimś forum, ale widzę, że jednak jak zwykle muszę liczyć tylko na siebie

Osobowość schizoidalna

Mam problem i potrzebuje pomocy, ale może od początku
Mam 20 lat, studiuję medycynę. Jestem osobą, która często lubi być sama. Wtedy zazwyczaj sobie fantazjuję, wyobrażam sobie siebie w jakby inny, bardziej udanym życiu. Wiem, że jest to mój mechanizm obronny, bo zwłaszcza to się nasila w momencie gdy spotyka mnie coś przykrego. Nie mam jednak problemu z odróżnieniem fikcji od rzeczywistości i potrafię przestać fantazjować gdy życie tu i teraz wymaga maksimum koncentracji. Jestem raczej nieufna, nie nawiązuje bliski kontaktów. Ciężko mi mówić o mich odczuciach. Chyba boję się bliskości. Mam znajomych, ale z takich prawdziwych przyjaciół to chyba tylko mamę, siostrę i może moją współlokatorkę. Jestem często niezdecydowana nie pewna, muszę wszystko sprawdzić 10x. Rzadko publicznie okazuje swoje emocje, ale za to bardzo dobrze potrafię przystosować się do otaczającego środowiska. plus bardzo zależy mi na opinii innych.
I teraz po przy długim wstępie całe meritum sprawy: czy to wszystko to po prostu cechy mojej osobowości, na którymi mogę pracować czy już jakies zaburzenia osobowości, które powinnam leczyć? Chce być lekarzem,a teraz się zastanawiam czy jeśli to faktycznie jakieś zaburzenie czy to mnie nie dyskwalfikuje z tej pracy!
Baaaardzo, bardzo proszę o pomoc...