Odpowiedz na ten temat

Witam Pana,

Z Pana listu mogę się domyślać, że prawdopodobnie cierpi Pan na zaburzenia psychosomatyczne - nie jest to jednak diagnoza, ale przypuszczenie, dlatego polecam, aby skonsultował się Pan z lekarzem w celu ustalenia przyczyn opisywanych dolegliwości. Oczywiście jednocześnie warto, by skonsultował się Pan z psychoterapeutą, ponieważ oprócz problemów z układem pokarmowym i wegetatywnym, wspomina Pan o kłopotach psychologicznych, które zapewne maja o wiele większy wpływ na Pana poczucie własnej wartości i jakość związku. O nerwicy może Pan dowiedzieć się więcej na stronie Gabinetu Psychologicznego.

Pozdrawiam,
Barbara Michno-Wiecheć
psycholog psychoterapeuta

Czy to nerwica? Jak się leczyć?

Witam,

chciałbym opowiedzieć o swoim problemie. Mam prawie 22 lata i wydaje mi się, że siada mi psychika. W wieku 17 lat zacząłem mieć problemy żołądkowe: wrzody, do tego straszne problemy z zespołem jelita drażliwego. Biegunka co rano była normą, jednak się wyleczyłem. Gdy zacząłem studia na pół roku dopadła mnie bezsenność, straciłem kompletnie wiarę w siebie. Wszyscy znajomi byli szczęśliwi, mieli dziewczyny, dobrze się bawili, a ja zawzięcie ćwiczyłem. Aby odciąć się od problemów uprawiałem sport, lecz problemy finansowe zmusiły mnie do rezygnacji ze wszystkiego. Znalazłem sobie dziewczynę, byłem szczęśliwy, naprawdę. Do czasu... wróciły problemy gastryczne, jelito drażliwe bawi się w najlepsze, ciągłe poranne biegunki, schudłem jeszcze bardziej. W dzień jest w porządku, nie mam biegunek, ale wydaje mi się, że poranne problemy już mi się zakodowały w umyśle i pomimo wmawiania sobie, że nie mam czego się bać, dalej mam kłopot. Sprawa seksu, do 21 roku życia byłem prawiczkiem, aż wreszcie doszło do zbliżenia. Oczywiście stres odbił sobie piętno i po pierwszych kilku niewypałach, które kończyły się opadnięciem sprzętu, w końcu się udało, lecz na 3 udane stosunki jeden był porażką, po której ciężko było się pozbierać. Teraz jest tak, że te złe doświadczenia kompletnie zaćmiły dobre, choćbym był najbardziej napalony, to przed samym stosunkiem kompletnie tracę wzwód. Dziewczyna się złości, ja się złoszczę. Ostatnio zaczyna mnie też boleć w klatce piersiowej, w nocy budzi mnie potworne kłucie z lewej strony. Głębsze wdechy w dzień również są kłopotliwe. Widzę po sobie, że straciłem pewność siebie, testosteronu mam tyle co sześciolatek, bo zakładam noga na nogę, choć nigdy tego nie robiłem, wzruszam się do łez przy smutnych momentach filmów, z mniejszą ochotą patrzę na kobiety, nie mam ochoty się nawet masturbować, nie mam porannego wzwodu. Nie umiem wyrazić swojego zdania, waham się przed podjęciem jakiejkolwiek decyzji. Ciągle wszystko analizuję, przejmuję się, zlewa mnie zimny pot tylko pod pachami. Ostatnio poszedłem na amatorskie zawody w pewnej konkurencji, szedłem dla jaj, oby pójść. Drżały mi ręce, zaschło mi w gardle, spociłem się od stóp do głów i nie mogłem się ani trochę skupić. Pomimo tego, że przez 3 lata ćwiczyłem sztuki walki i podeszło do mnie dwóch gości z "uprzejmą" prośbą o telefon, spanikowałem i grzecznie oddałem, choć znam swoje możliwości i wiem, że mógłbym ich poskładać. Denerwuję się wszystkim, boję się wszystkiego, mam napady lękowe, chudnę, mam zerową samoocenę i wszystko biorę do serca. Pomóżcie mi, bo ja już naprawdę wymiękam sam ze sobą.