Odpowiedz na ten temat

Witam,

Zaburzenia nerwicowe występują wtedy, gdy badania lekarskie wykluczają istnienie biologicznej przyczyny objawów. Nie wiem jakie dokładnie badania były wykonywane, jednak warto może skorzystać z konsultacji endokrynologa bądź neurologa. Jednocześnie opisywane objawy sugerują, że może być to nerwica. Proszę jednak w celu diagnozy udać się osobiście do specjalisty, ponieważ jedynie w taki sposób można stwierdzić jaka jest przyczyna objawów. W przypadku osób niepełnoletnich konieczna jest wizyta z rodzicami.

Pozdrawiam,
Barbara Michno-Wiecheć
psycholog psychoterapeuta

jeszcze chciałam dodać, że czasami mam wrażenie, że często mi się oddycha... i że jakby hmmm czuję się, jakby ten świat był... "nieprawdziwy".. taka "iluzja"

Czy to jest nerwica?

Już wcześniej zadawałam tutaj pytanie, a teraz sobie poukładałam wszystko dokładnie i zebrałam wszystkie informację do kupy.
PROSZĘ O POMOC.
Mam 16 lat, więc nie wiem czy jest możliwe, abym w tym wieku była chora na nerwicę. Nie przeszłam, że tak powiem za dużo "strasznych rzeczy", ale wszystko zaczęło się dziać jakieś pół roku temu - zasłabłam w szkole na lekcji. Od tej pory wydawało mi się, że jestem na coś chora, coś mi jest, cały czas myślałam, aby nie zasłabnąć znowu, albo że zasłabnę i nikt mi nie pomoże. DODAM, że byłam u lekarza i wszystkie badania wyszły w porządku.
Jeśli chodzi o takie objawy "chorobowe" to:
-miałam częste problemy z zasypianiem (miałam okres takich dwóch tygodni kiedy wogóle nie mogłam usnąć, usypiałam koło 2-3 w nocy i co chwilę się budziłam... teraz mam tylko takie problemy w nocy z niedzieli na poniedziałek, usypiam koło 1...)
-często boli mnie głowa, ale nie tak, że cały czas, tylko po prostu raz na jakiś czas czuję tak jakby "ucisk" w pewnym miejscu, a po chwili on ustaje)
-czasem mam zawroty głowy, ale to takie chwilowe
-pocą mi się ręce.. bardzo często
-często rumienie się w sytuacjach stresowych

A takie "psychologiczne":
-gdy jest duszno, jestem w jakimś tłocznym miejscu wydaję mi się, że zaraz zemdleję, albo coś mi się stanie... najbezpieczniej się czuję, gdy jest ktoś ze mną, ktoś kogo znam i wiem, że mi pomoże.
-czasami wydaje mi się, że ktoś "czyta mi w myślach" albo mnie obserwuję
-czasem nie mogę się na niczym skupić, bo wydaje mi się, że zaraz zasłabnę, bo cały czas o tym myślę... gdy rozmawiam z kimś to jestem tym zajęta i zachowuję się jak każdy normalny człowiek, ale czasem serio zastanawiam się, czy nie jestem chora, skoro cały czas o tym myślę...

Nie wiem co robić, proszę o pomoc... nie wiem jak rozmawiać z rodzicami i od czego zacząć