Odpowiedz na ten temat

artykuł skręcenie stawu skokowego Fizjoklinika

A tu proszę artykuł, który otworzył mi oczy na problem skręcenia. Powodzenia
Skręcenie stawu skokowego

Skręcenie stawu skokowego (skręcenie kostki) jest najczęściej występującym urazem układu kostno-szkieletowego. Prawie każdy człowiek, co najmniej raz w życiu doświadczył tego nieprzyjemnego zdarzenia. Leczenie najczęściej polega na unieruchomieniu stawu na 3-6 tygodni. Niestety takie postępowanie nie zawsze jest skuteczne.
Podczas urazu może dojść do uszkodzenia wielu struktur. Rozległość zmian powinna determinować sposób leczenia. W celu podjęcia odpowiednich działań stosuje się trójstopniową skalę skręcenia. W zależności od objawów zaleca się stosowanie danego schematu.
W fazie ostrej (bezpośrednio po urazie) najistotniejszym jest zastosowanie reguły RICE. Rozwinięciem skrótu z języka angielskiego jest – Rest (odciążenie kończyny), Ice (chłodzenie), Compression (kompresja obrzęku), Elevation (uniesienie kończyny). Stosuje się ją przez odpowiedni czas, zależny od stopnia urazu (do ustąpienia fazy zapalnej). W tym okresie należy skupić swoje działania na zmniejszeniu obrzęku i bólu.

Po ustąpieniu stanu zapalnego (po 4-5 dniach) należy jeszcze raz określić przy zastosowaniu odpowiednich testów, czy uszkodzone zostały więzadła i czy urazowi towarzyszą ostre powikłania. W jego trakcie najczęściej dochodzi do uszkodzenia więzadła strzałkowo-skokowego przedniego, które jest częścią torebki stawowej stawu skokowego górnego. Stopień uszkodzenia (naciągnięcie, zerwanie, zerwanie z rozerwaniem torebki i krwawieniem dostawowym) ponownie określa nam czas powrotu do pełnej sprawności.
Czasem uszkodzeniu może również ulec więzadło strzałkowo-piętowe, co ma nie tylko wpływ na staw skokowy-górny, ale i na staw skokowy-dolny (ruchy boczne pięty). Często ten fakt jest przeoczony, a nieodpowiednie leczenie doprowadza do jego niestabilności.
Wszystkie inne dodatkowe urazy i „podrażnienia” traktowane są jako powikłania skręcenia kostki. Mogą do nich należeć:
- złamania awulsyjne (w okolicy przyczepu więzadeł);
- złamania chrzęstno kostne (w wyniku kompresji powierzchni stawowych, wewnątrz stawu);
- zapalenia pochewek ścięgnistych mięśni (głównie mięśnie strzałkowe);
- konflikt (cieśń) przednio-boczny (wynik przerostu gojącej się tkanki);
- zrosty torebkowe (nieprawidłowe gojenie się więzadeł);
- niestabilność stawów stopy (wygojenie się więzadeł w pozycji wydłużonej);
- zespół zatoki stępu (podrażnienie więzadeł międzykostnych i troczków);
- zerwanie, lub rozciągnięcie troczków mięśni strzałkowych (prowadzący to trzaskającej kostki – podwichnięcie ścięgien mięśni strzałkowych);
- achillodynia (formy zapaleń ścięgna Achillesa wynikające z nieprawidłowej funkcji stopy w konsekwencji skręcenia kostki);
- naciągnięcie więzadeł stawów stępu (znajdujących się nieco dalej w kierunku palców);
- wolne ciała (fragmenty chrzęstne, lub kostne w jamie stawowej, które pojawiły się w wyniku urazu);
- neuralgia nerwu strzałkowego (podrażnienie nerwu przez rozciągnięcie);
- uszkodzenie więzozrostu strzałkowo-piszczelowego.
Lista powikłań jest długa. Dlatego niezwykle ważne jest odpowiednie rozpoznanie i postępowanie. Praktyka kliniczna pokazuje, że kostka skręcona bez powikłań „leczy się sama”. Czyli jeśli nam się udało i jest to niewielki uraz to powinno być dobrze. Ale co jeśli tak nie jest? Taki pacjent wraca do lekarza, rehabilitanta regularnie z coraz to nowymi objawami. Często w takim przypadku specjaliści rozkładają ręce. W przedstawionych okolicznościach należy jeszcze raz przeprowadzić szczegółowe badanie kliniczne w celu ustalenia powikłania.
Podczas leczenia skręcenia kostki należy pamiętać o kilku elementach.
Przede wszystkim należy wykluczyć złamania. Wskazania do badania RTG opisuje nam protokół Ottawa Ankle Rules. Według niej, jeśli bezpośrednio po urazie odnajdziemy tkliwość dotykową w pewnych rejonach, należy pacjenta skierować na badanie radiologiczne.
W zależności od stopnia uszkodzenia więzadeł należy pamiętać o czasie odciążenia kończyny (kule), oraz o czasie stabilizacji zewnętrznej. Nieprzestrzeganie tych reguł może doprowadzić do gojenia więzadeł w pozycji wydłużenia i w konsekwencji do ich niewydolności (niestabilność stawów, nawykowe zwichnięcia). Dodatkowo stabilizator pełni funkcję stymulatora aktywności mięśni strzałkowych, które mogą częściowo zabezpieczyć staw przed kolejnym urazem. W szczególności podczas pierwszego roku po urazie pacjent jest narażony na powtórne zwichnięcia. Doprowadzenie do nawykowego zwichnięcia kostki, do jej niestabilności jest wskazaniem do zabiegu operacyjnego rekonstrukcji więzadeł.
Trening stabilizacyjny i sprzężenie wyprzedzające są elementami rehabilitacji po urazach stawu skokowego. Są one istotne, gdyż „ćwiczą” sprawność układu nerwowego, receptorów uszkodzonych tkanek i przygotowują mięśnie na wczesne reagowanie w przypadku niestabilnego podłoża. Takie ćwiczenia aktualnie są standardem profilaktyki urazów stawu skokowego u sportowców. Mają one również znaczenie przy zapobieganiu nawrotom i powikłaniom skręcenia kostki.
Przy zachowaniu pewnej ostrożności przy powrocie do pełnej aktywności sportowej i w/w reguł mamy większą pewność osiągnięcia celu. Chcąc jednak posiąść odpowiedni stopień sprawności, jak i uniknąć powikłań, lepiej skonsultować się ze specjalistami fizjoterapii. Jeśli pojawią się nawroty i zdarzenia niepożądane, leczenie nie jest już takie proste i często wymaga interwencji chirurgicznej.

Skręcenie-Fizjoklinika

Słuchaj polecam nie lekceważyć skręcenia. Nie jestem fizjoterapeutą. Ale terapeuci z Fizjokliniki w Warszawie, przedstawili mi wszystko i wytłumaczyli dlaczego teraz, czyli po 3ch latach po skręceniu odczuwam ogromne ból. Byłam źle pokierowana. Właściwie łożyli mi nogę w gips a ja jako laik nie miałm pojęcia, że jest to tragedia dla stawu. I tak naprawdę już teraz powinieneś się rehabilitować. Tu masz stronę do nich. FIZJOKLINIKA - KLINIKA REHABILITACJI WARSZAWA - ORTOPEDIA - FIZJOTERAPIA naprawdę polecam. Sami kompetentni ludzie.

Skręcenie kostki - Opinia rentgenu

Witam! Otóż mam taki problem, mianowicie, już kilka razy miałem skręcone obie nogi, za każdym razem gdy to się działo to nie mogłem na tą nogę stać, aż tak bolało, i wtedy miałem przeważnie na 2-3 tygodnie zakładany gips. Tym razem jest inaczej, szedłem sobie i niefortunnie stanąłem na nogę po czym upadłem, noga mnie lekko pobolała i strasznie spuchła kostka ale ogólnie mogłem na niej chodzić, do lekarza udałem się po 2 dniach (Przez ten czas robiłem na kostkę okłady z kwasu bornego), idąc do lekarza normalnie sobie szedłem, już mnie prawie wcale nie bolało, tylko trochę kostka pulsowała, zachodzę do lekarza z już gotowym zdjęciem rentgenowskim a on twierdzi że to jest "Bardzo, ale to bardzo poważne skręcenie kostki, i to cud że w ogóle nie umarłem bo mógłbym dostać jakiegoś skrzepu", poza tym jeszcze coś mówił o pozrywanych wiązadłach czy coś, no i mi powiedział że założy mi gips na 6 tygodni!! I do tego jeszcze przez 50 dni mam robić sobie codziennie zastrzyki przeciwzakrzepowe. 6 tygodni jest to strasznie długi szmat czasu i nie chciałbym spędzić go w domu, postanowiłem więc zapytać was o opinię ponieważ wsadzenie mnie w gips na 6 tygodni gdy mogłem na nodze normalnie chodzić wydaje się dziwne ponieważ normalnie gdy ludzie przy skręceniach nie mogą nawet stać na nogę to wsadzają ich w gips na tylko 2-3 tygodnie...

Oto moje zdjęcie rentgenowskie:



Proszę o profesjonalną odpowiedź - patrząc na zdjęcie - Co mi naprawdę jest? Czy jest to aż tak poważne? I czy naprawdę muszę chodzić w gipsie aż 6 tygodni?

Z góry dziękuję za odpowiedzi

Pozdrawiam