Odpowiedz na ten temat

Tego rodzaju stwierdzenia, jak wypowiada Twój tata mogą świadczyć o obecności urojeń ksobnych, czyli odnoszących; ale nie muszą - wiele osób wypowiada tego rodzaju zdania i nie muszą one oznaczać rzeczywistego przekonania o tym, co się mówi. Schizofrenia jest bardzo mało prawdopodobna, zaczyna się w młodszym wieku i cechują je inne objawy, urojenia to tylko jeden z objawów. U osób starszych, (czasem w średnim wieku) występują często "zaburzenia urojeniowe", ale tego rozpoznania nie należy nadużywać. Napady pustego śmiechu czy stwierdzenia wypowiadane przez tatę mogą świadczyć o nadmiernym obciążeniu stresem. Odnośnie sztuczek które można zastosować, aby poszedł do lekarza - nie ma takich, jeśli samemu nie wykazuje takiej woli, swoim zachowaniem nie zagraża sobie ani otoczeniu, nie da się do tego przymusić. Pozdrawiam

Urojenia ksobne

Dzień dobry. Piszę, ponieważ chciałam się upewnić czy moja obserwacja taty i jego objawy świadczą o tego typu urojeniach. Otóż tata od trzech lat dziwnie się zachowuje. Na wstepie dodam, że objawy nie występują codziennie. Czasem nie ma ich 2 tygodnie. Na początku tata dużo sam do siebie mówił. Np. w łazience. Od mniej więcej roku zaczął mówić do mnie, mamy, swoich rodziców, że ciągle o nim myślimy, cytuję: "gnębicie mnie ciągle wszyscy". Twierdzi, też, że czasem ludzie się z niego wyśmiewają. Kilka razy powiedział też do mamy: "zostaw mnie w spokoju, owładnęłaś moją duszą". Zauważyłam też, że czasem tata ma napady takiego "pustego" smiechu. Siedzi na kanapie i nagle to się dzieje. Zmiany te są cykliczne i tata nie ma świsdomości co się z nim dzieje bo np. za 3 godziny o wypowiedzenia takich zdań, normalnie z nami rozmawia.
Tata ma 45 lat. Całe życie był nerwowy. Ale wcześniej kilka lat temu nie był taki. Przynajmniej mi się tak wydaje. Szukałam w internecie różnych informacji i trafiłam na urojenia ksobne. Czy te objawy świadczą o tym? Czytałam również, że to może być schizofrenia paranoidalna, ale tutaj nie pasuje mi jeden element bo ta choroba przypada na okres dojrzewania (jej początki) a tata nie miał wtedy żadnych objawów. Czy jest możliwe, że mama taty mogła przegapić te objawy i choroba ta teraz się ujawniła? Czy to jest niemożliwe?
I chciałam też zapytać co zrobić w sytuacji kiedy tata nie chce słyszeć o lekarzu? Twierdzi, że on nie jest chory i nie będziecie robić "ze mnie wariata". Boję się najbardziej o moją mamę. Ja jestem już dorosła, wiadomo, że po moim wyprowadzeniu się z domu mama zostanie z nim sama na codzień. I to mnie martwi. Są jakieś "sztuczki", które można zastosować żeby poszedł do lekarza? Pozdrawiam wszystkich i czekam na odpowiedź.