Odpowiedz na ten temat

Depresja to nie tylko brak sił i chęci na podejmowanie jakichkolwiek działań, ale i szereg objawów somatycznych takich jak, bóle mięśni, głowy, klatki piersiowej (podobne do wieńcowych), zaburzenia snu, ciągła senność, i wiele innych.
Jeśli chodzi o skórę i włosy, to przede wszystkim kwestia niedoborów witamin i mikroelementów - tu zaznaczę że samo łykanie tabletek nie pomoże.

Jeśli chodzi o lęk przed wizytą... jeszcze nie spotkałem NIGDY psychologa, który śmiałby się z czyiś problemów, zwłaszcza że Twoje nie są wcale takie błahe. Nie wiesz jak zacząć... psycholog sam Ci w tym pomoże.
Masz obecnie obniżoną samoocenę i w sposób pesymistyczne postrzegasz przyszłość - to są objawy depresji.

Dlatego raz jeszcze zachęcam Cię do wizyty u psychologa. Nie jest taka straszna jak się może wydawać, a na pewno Ci pomoże.

no dobrze, skoro byś miał rację.. to z kąd te wszystkie fizyczne objawy? poza tym boję się iść do psychologa bo co ja mu powiem.. przeciez ja nie mam jakiegos wielkiego problemu który by to powodował. Sama już się nad tym zastanawiałam, ale nie widzę powodu. Rozumiem gdyby coś się faktycznie stało i nie mogłabym sobie z tym poradzić, ale moje problemy są śmieszne i psycholog by mnie wyśmiał, bo do niego ludzie przychodzą na pewno z czymś poważniejszym

Konieczna będzie wizyta u psychologa lub psychiatry. Sądząc po opisie masz depresję. Przyda Ci się fachowa pomoc.

nie wiem co się dzieje i co zrobić dlatego proszę o pomoc

Witam. Mam 17 lat i dziwny problem.. Od ponad pół roku nie mam na nic kompletnie siły, zadnych chęci do podjęcia jakichkolwiek działań. Bywają dni kiedy jest to bardziej nasilone, bywają takie kiedy mniej. Ale czasem po prostu nie mam siły nawet wstać z łóżka, każdy oddech jest wielkim wysiłkiem do którego muszę się zmuszać. Ciągle coś mnie boli - mięśnie, głowa, czy coś w środku w klatce piersiowej, w brzuchu.. Najpierw myślałam, że to kwestia tego, że się na ogół nie wysypiam w ciągu roku szkolnego. Zwykle spię po 4,5 czy 6 godzin. Jednak w wakacje spałam ciągle, nie raz powyzej 14 godzin i wcale po tych dwóch miesiącach nie czuję się lepiej. Nie mam ochoty się umyć, zebrać i wyjść z domu. Czasem siedzę po kilka dni nie wychodząc, bo pomijając to że nie mam siły się do tego zmusić, to wszystko wokół mnie denerwuje.Mogłabym cały czas spać. Kiedyś byłam duszą toważystwa, ciągle żartowałam i swietnie się bawiłam z ludźmi, a teraz nawet nie mam siły skupić się, żeby z nimi rozmawiać. Bardzo jest to uciążliwe, bo czuję, że oddalam się od moich przyjaciół. Oprócz tego zauważyłam, ze bardziej niż zwykle wypadają mi włosy, mam jakiś taki nieładny niejednolity kolor skóry, która wg jest jak papier.. Zaczełam zażywać takie kompleksy witamin różne i jedyne co się poprawiło to minimalnie mniej wypadają mi włosy. Ale dalej pozostaje to uczucie zniechęcenia i wyczerpania. Poza tym ciągle nagle bez powodu czuję, że przytłacza mnie tyle irracjonalnych problemów, że po prostu siadam i zaczynam płakać co wyczerpuje mnie jeszcze bardziej. Był okres jakieś dwa miesiące, w którym ciągle miałam uczucie w całym organiźmie takie jakby czekało mnie niedługo coś stresującego i jakbym się czegoś bała pomimo, że nie było ku temu żadnych powodów.. Nie wiem może brakuje mi jakiś mikroelementów? Bardzo proszę o pomoc.. Co powinnam zrobić żeby wrócić do normalnego życia??