Odpowiedz na ten temat

Napisal anressa

To obrzydliwe... Znajdź sobie dziewczynę, a nie jakieś nieprzyzwoite myśli ci przychodzą do głowy.

Skoro to takie obrzydliwe wiec po co to czytasz

Aha, gdzieś czytałem, że charakter to z definicji to w jaki sposób się ktoś broni psychicznie, obrona swojego ja, może być ucieczkowy. Czyli chyba właśnie nie zawsze ucieczkowy, a zaczepny, bo nie każdy ucieka przy konfrontacji z... nie wiem jak to się nazywa. Muszę się przypilnować, żeby teraz za dużo nie jeść i przetrwać to jakoś, może jutro będzie znośnie, nie odbije mi, żeby kogoś zaczepić na innym forum, albo ostatnio czacie i mi odpisze coś przykrego, co zabije u mnie chęć do trzymania się żeby nie spaść.

Już kiedyś pisałem, że to przypadłość młodego wieku, że się nie wie od czego staje - od wszystkiego, a potem niektórzy sobie myślą, że mają jakieś zboczenia. Aczkolwiek przyznam, że ja nie należałem do takich, właśnie pewnych siebie. Wydaje mi się, że to cecha charakteru - która ujawnia się chyba u tych bez kompleksów na tle wyglądu? A być może stąd się bierze u nich biseksualność, nie rozpoznają swojej orientacji - jednak, bo mają ku temu okazję, zbyt dużo swobody, albo właśnie odwrotnie - jej brak (przykład Sparta, subkultura więzienna?)... ;]
Nie muszę się nad tym zastanawiać, nie mój problem. Unikać, poznaję ich po wyglądzie, chełpliwym.

To obrzydliwe... Znajdź sobie dziewczynę, a nie jakieś nieprzyzwoite myśli ci przychodzą do głowy.

Będą dziewczyny podobać i za wiele lat. Ja to co innego.
A tabletka taka, że znacznie zmniejsza się po niej strzelanie w stawach i ból, na te parę godzin; zdaje się zatrzymuje wodę.

Po pięciu, teraz chyba najmocniej, a po szesnastej zacznie przestawać.

Nie, to nie jest kompleks, ani żadnego edypa, bo słyszałeś/słyszałem gdzieś coś mówiono, pisano. Ani salomona, ani żadne inne zmyślone brednie aby tłumaczyć świat sobie, a jeszcze wygodniej tym co pogubieni - na przykład tutaj:
→youtube.com/watch?v=EcL4p0Fgeg4
świadczy o tym Twój wpis, najwyraźniej błazeński, z którego forum przylazłeś za mną. Mam dla Ciebie dobrą wiadomość:
Za kolejne 23 lata nie będzie Ci się ani matka podobać, ani dziewczyny w Twoim wieku, ani o połowę młodsze.

Jednak zalogowany. Boli. Pięć godzin do tabletki i ze trzy zanim zacznie działać, gdyby nie wczorajszy dzień przesiedziany.

Nie, to nie jest kompleks, ani żadnego edypa, bo słyszałeś/słyszałem gdzieś coś mówiono, pisano. Ani salomona, ani żadne inne zmyślone brednie aby tłumaczyć świat sobie, a jeszcze wygodniej tym co pogubieni - na przykład tutaj:
→youtube.com/watch?v=EcL4p0Fgeg4
świadczy o tym Twój wpis, najwyraźniej błazeński, z którego forum przylazłeś za mną. Mam dla Ciebie dobrą wiadomość:
Za kolejne 23 lata nie będzie Ci się ani matka podobać, ani dziewczyny w Twoim wieku, ani o połowę młodsze.

Stary ja jestem w podobnym wieku co ty i mam taki sam problem. Moja matka to sliczna blondynka i od lat czuje do niej pociag. Nie potrafie znalezc kobiety podobnej czy "lepszej od niej. Czuje sie okropnie ze swoimi sklonnosciami...

Bardzo podnieca mnie mama. Pragnę jej!

Witam. Moje pytanie nie pasuje do reszty działów wiec umieściłem je tutaj. Zacznę od tego ze mam 23 lata
I mój problem trwa od bardzo dawna. Zaczęło sie gdy miałem 13, 14 lat, zacząłem po woli dojrzewac
I postrzegac kobiety w inny sposób. Ale problem jest taki ze zawsze bardzo pociągała mnie mama.
Ma teraz około 50 lat ale dba o siebie, jest bardzo piękna i wyglada młodo. Z ojcem nie spała od wielu lat bo przestał ja pociągać. Ogólnie uważa go za najwieksza porażkę życia. W ogóle do siebie nie pasują. Od zawsze bardzo mi sie podobała. Ja po prostu czuje do niej coś więcej niż miłość matczyna. Jestem normalnym człowiekiem, nie popieram sadyzmu ani nic z tych rzeczy. Moja rodzina jest wierząca, nie ma u nas pijaństwa ani libacji. Mecze sie z moim uczuciem bardzo długo, do tego mam ochotę odebrać sobie życie bo do końca nie akceptuje tego problemu. Miałem kilka dziewczyn ale nigdy mi nie wychodziło bo nie potrafiłem i nie potrafię przestać myślec o mamie. Chciałem jakoś o tym zapomnieć ale z każdym dniem pragnę jej coraz bardziej. Do tego jestem o nia zazdrosny. Miewam związane z nia fantazje i maze o tym zeby przespała sie ze mną. Czytałem o tym i wiem ze nazywa sie to kompleks Edypa. Wiele osób na to cierpi. Wiem tez ze psychologowie ani psychiatrzy mi nie pomogą bo uczucia ktore umacniało sie przez tyle lat nie da sie zmienić przez rozmowy, spekulacje i pouczanki. Podejrzewam ze po takiej rozmowie czuł bym sie jeszcze gorzej. Co ja mam zrobic? Nie chce mi sie juz żyć. Prosze, doradzcie mi coś!