Odpowiedz na ten temat

Po prostu poczytaj jakieś książki motywacyjne.

Ale jednak przejmuję się, bo zrobią ze mnie, dotarło między innymi tutaj kogo, kim zostanę.

→ medyczka.pl/brak-empatii-pustka-58919#post170671 No wyżaliłem się tutaj dzisiaj :/ . Dwadzieścia lat, to jak pisze nowy użytkownik Synapsa (czy użytkowniczka, bo w końcu nie wiem, nie czytałem postów dokładnie, nie chce mi się), to jest wiek kiedy jeszcze płaty czołowe się nie ukształtowały, linkowałem już ten wykład:
→ youtu.be/ivLcmB_Gogc?t=7m21s - coś około ósmej minuty: do dwudziestego roku życia. Profesor od narkotyków w Krakowie, twierdził w jednym ze swoich, że można je ulepszyć jeszcze do 25-go. I na tym się skup - ja już na moich nie dam rady, widzisz? Kwestia dorobienia własnych kluczy do mieszkania oraz ustawienia sprawę przez prawnika, może na przykład młodego, którego by wzięła Twoja atrakcyjność, czego rodzice nie mogą Ci zabraniać. Ale powyższy post, czyjkowiek, czy to prowokacja moderatorska, co za różnica, ma ukazywać naiwność autorki, toteż linkuję znowu wykład w którym jest wspomniane o tym co, w takim razie skoro tu siedzę tyle - ja, mam mieć na uwadze, że jednak osobowości się już później nie zmieni? - Nie wiem, zaraz spytam. Choć w takim razie się zgadzam, jako mający osobowość uległą, naiwnie wierzący, że posiadający wyższy status społeczny z tytułu wiedzy, mogą mi pomóc, ale żebym co więcej zrozumiał...? Nie ma nic więcej do rozumienia, mam swoje lata i ograniczenia z którymi się nie chcę pogodzić (jak małolat?), przejawiam niechciane zachowania, które może by co - stłumić farmaceutykami (to i lepiej bym spał?)? . Jakbym nigdzie nie musiał wyłazić, albo o takiej porze, żeby mnie nikt nie kojarzył, to bym może i lepiej spał, ostatnio dosypiam na dwa razy, ale też jestem przyzwyczajony i trochę nastawiam się na to jak zapowiadałem tu dawniej, że na bezrobocie. I tak żyję z dnia na dzień, nie przeskoczę tego, co chciałbym robić wtedy to mniej więcej opisałem tutaj, kupiony kurs jęz, a potem może coś innego się znajdzie, pewnie zaraz zrezygnuję, już prawie zrezygnowałem; nie porównywać się do normalnie żyjących też pisałem, absolutnie że im się nie podobam nie mam zamiaru się przejmować, że ich mierzi że nie chcę tego czego się oczekuje że wg nich powinienem, biologia dawkinsa znowu i polityka i wszystko, za długi wpis ale tak.

Jak sprawić żeby rodzice dali mi więcej swobody?

Witam,
Jestem dziewczyną , mam 20 lat i mój problem jest następujący . Moi rodzice nie pozwalają mi nigdzie wychodzić tylko do pracy i tylko tyle. Nie mogę spotykać się ze znajomymi . Gdy przychodzi weekend i chce gdzieś jechać później wieczorem zabraniają mi bo niby jest za późno i nie będę jeździła nie wiadomo z kim i gdzie . Ostatnio zerwał ze mną chłopak i teraz poznałam dwóch fajnych chłopaków i chciałam się chociaż z jednym spotkać to też nie pozwalają ponieważ dopiero miałam chłopaka i znów będzie kolejny . Mam tego dosyć , czuje się gorzej od gimnazjalistki. Rozmawiałam już z rodzicami kilkakrotnie Ale nie dało żadnego efektu bo mówią że dopóki Jestem na ich utrzymaniu i mieszkam u nich mam robić to co oni chcą . Proszę o pomoc bo nic innego nie chce tylko żeby w końcu zrozumieli ze jestem dorosła i sama już podejmuje decyzję za siebie . Z góry dziękuję