Odpowiedz na ten temat

stalker8,użytkownik zatytuował swoj post "czy dam rade poradzić sobie sam z "depresją'".Odpisuję ,że nie da a wizyta u psychiatry czy psychologa nie zaszkodzi.
Pozdrawiam,jestem tu raczej przejazdem.Zobaczymy.

Napisal synapsa

Podejrzewam w Twoim przypadku, zaburzenia osobowości w kierunku osobowości unikającej lub/i zależnej.Sugerowałbym zrobienie testów na określenie osobowości u psychologa klinicznego,który ewentualnie dalej Cię pokieruje,czy konieczne jest leczenie psychiatryczne czy ewentualna psychoterapia.

Gratulacje udanego wjazdu na forum, wygląda pro_fesjonalnie - nie anty. Jakie to przesłanki przy osobowości zależnej "lub/i" unikającej, kwalifikują do leczenia - co uważasz pod określeniem psychiatrycznego:
→medyczka.pl/uszkodzenie-oun-prosze-o-pomoc-56314#post167726

Czy cośó w ten deseń:
(nie grzebię już po forum, żeby podlinkować, że już to linkowałem)
→youtube.com/watch?v=3pEbNXTgaSQ
→youtube.com/watch?v=Lr-g_iIfluw ale tego drugiego boję się patrzeć, więc youtube, znalazło mi od razu też takie:
→youtube.com/watch?v=qXIpsx2X2Dc

odejdź.

To może być jedna z form depresji lub lęku.Depresja to ciężka choroba charakteryzująca się odczuwaniem bardzo glębokiego smutku przez długi okres czasu /miesiące/.Osoba chora ma głębokie zaburzenia snu i apetytu.Nie jest w stanie odczuwać innych uczuć, poza psychicznym cierpieniem.Myśli samobójcze -to jedno z kryteriów rozpoznawania depresji ale nie jedyne.Podejrzewam w Twoim przypadku, zaburzenia osobowości w kierunku osobowości unikającej lub/i zależnej.Sugerowałbym zrobienie testów na określenie osobowości u psychologa klinicznego,który ewentualnie dalej Cię pokieruje,czy konieczne jest leczenie psychiatryczne czy ewentualna psychoterapia.

co to za grupa znajomych, co robicie razem? A przy nich nie czujesz się zwierzać jak przy rodzicach? - Ciekawe, tzn. - kłamiesz, idź spać, ja idę, to znaczy kładę się, bo też siedzę, nie wstaję, dopiero jutro tak jakby, może do biedronki kupić coś do jedzenia bo mało, albo gdzie jak nigdzie więcej. ;/

Czy dam rady poradzić sobie sam z "depresją"?

Witam, chciał bym się dowiedzieć czy dam rady poradzić sobie sam z moimi problemami? Opowiem co nieco o sobie:
Mam 17 lat, jestem osobą zasadniczo nie zadowoloną z życia, nic mi nie wychodzi, mam marne oceny w szkole której nie lubię. W domu siedzę przed komputerem, telewizorem bądź pracuję z rodzicami którzy zazwyczaj narzekają na mnie bardzo często oraz na prawie wszystko co robię. Jestem osobą raczej zamkniętą w sobie i ciężko zwierzać mi się z swoich problemów, szczególnie rodzinie gdyż szybko się kłócimy gdy tylko zacznę narzekać lub mówić co myślę.
Od 4 lub 5 lat mam problemy z "płynnym myśleniem", ciężko mi się skoncętrować na czymkolwiek, cały czas jestem rozproszony. Miewam myśli samobójcze, lecz nie jestem zdolny do samobójstwa. Dodam jeszcze że od jakiegoś czasu praktycznie nie potrafię się niczym cieszyć, często i szybko zapominam rzeczy które przydarzyły mi się dzień wcześniej lub nawet kilka godzin wcześniej. Stres opuszcza mnie w zasadzie tylko gdy jestem w grupie dobrych znajomych, przy nich nie czuję się jak przysłowiowe "g*wno" czy nieudacznik. Proszę o odpowiedź czy moje objawy to jakiś rodzaj depresji? oraz co powinienem dalej ze sobą zrobić, jak "się wyleczyć" i co ważniejsze czy dam rady sobie z tym sam.
:c
Dziękuje.