Odpowiedz na ten temat

Coś więcej o bólu

Jestem bardzo szczupła. Na 165 cm wzrostu ważę zaledwie 41 kg. Zaczęło się gdy pracowałam w sieciówce. Podczas dźwigania. Zgłosiłam się z tym dopiero po 3 miesiącach (bo samo przejdzie, bo to tylko przeciążenie). Tam się okazało, że mam zablokowane 3 kręgi a mięśnie przez ciągle napięcie są w fatalnym stanie. Kręgosłup odblokowany, mięśnie rozluźnionie i cały gorset mięśniowy wzmocniony przez ćwiczenia. Nie ma poprawy. Napięcie mięśniowe mięśni przykregoslupowych powraca w ciągu 4-5 godzin po każdej próbie ich rozluźnienia. Wynik badania RTG "płytka lewostronna rotoskolioza odc piersiowego". Jedyna teoria jaka została obalona to zbyt słabe mięśnie. Inni rozkładają ręce. Dlatego mam zlecone MRI. Co do charakteru bólu: punktowy w okolicy Th8-9. Każde kichniecie, kaszel, śmiech powoduje ból nie mówiąc już o tym, że muszę pilnować oddechu by był płytki, bo każdy wdech kończy się bólem. Masaże, terapia mamualna, kinesiologytaping, terapia punktów spustowych, stabilizacja kregoslupa- to wszytko czego próbowałam. Żeby było ciekawiej sama jestem na 3 roku fizjoterapii.

Może napisz coś więcej odnośnie tego bólu - szczegóły (co, gdzie, jak, kiedy...) I jakie badania robiłaś, co mówili lekarze.

Przewlekły ból doprowadza mnie do szaleństwa. Nie wiem co się dzieje z moją głową.

Witam, mam 21 lat. Od roku cierpię z powodu przewlekłego bólu kręgosłupa, który puki co nie został zdiagnozowany. Nic i nikt nie pomaga mimo, że wydałam juz na to mnóstwo pieniędzy. Żeby było ciekawiej wcześniej przez 2 lata szukałam drogi usmierzenia bólu związanego z endometriozą. W tym momencie (miesiąc przed badaniem MRI kręgosłupa) czuje się coraz gorzej jeśli chodzi o moje samopoczucie. Widzę i wiem, że nawet najbliżsi nie chcą się tym interesować i na każdą próbę opowiedzenia jak się czuje słyszę "a ja mam gorzej bo...". Widzę w tym wszystkim tylko swoją winę i że muszę sama sobie z tym radzić. Mieszkam 2 godziny drogi od rodziny, odtrącam od siebie coraz więcej ludzi, nie robie juz rzeczy które sprawiały kiedyś mi przyjemność. Zawsze byłam aktywna fizycznie. Przez 6 lat trenowałam piłkę ręczna, fotografowałam, grałam na gitarze. Teraz mam problem by wstać z łóżka zrobić sobie coś do jedzenia. Widzę, że coś jest nie tak, próbowałam się do tego przyznać przyjaciółce lecz ona uważa że przesadzam "a tam, wyluzuj jest dobrze". Przesadzam z tym, że nie mogę zasnąć przez poczcie strachu, spersonalizowanego strachu co ciężko opisać, lub wtedy gdy krzyczę do bólu aby przestał bo nie mogę nabrać swobodnie oddechu i jestem pewna, że o wszystko jestem oskarżana moje myśli mówią mi to na każdym kroku. Nie mogę już wytrzymać własnym ciele które jest istna porażka. Nigdy nie miałam kompleksow z powodu wyglądu jednak czuje ze coś poszło nie tak. Odmawia mi posłuszeństwa. Potrafie mimo wszystko pokazac ludziom, że wszystko jest OK bo mam już dość zanudzania ich swoimi problemami. Co jest dla mnie problemem? Nie wiem co robić, gdzie iść, czy może jednak tak powinno być. Jestem z tym sama, w obcym mieście. O co w ogóle chodzi, dlaczego moje myśli pędzą jak odrzutowiec, mówią do mnie jak osoba trzecia. Może faktycznie przesadzam, ale zawsze byłam silna, wychodziłam zwycięsko z trudnych sytuacji bez jednej łzy na policzku. Teraz jestem zawieszona. Gdzieś pomiędzy strachem przed końcem i jego pragnieniem. Nie wiem, już sama nie wiem co robić. Pierwszy raz czuje taka bezradność i brak wiec co dalej.