Odpowiedz na ten temat

Dziękuje za odpowiedz.pozdrawiam

Z tego co opisujesz, problem jest spory, jednak bardzo dobrym czynnikiem rokowniczym jest fakt, że zdajesz sobie sprawę z tego, że Twoje nastawienie do otoczenia jest nieprawidłowe. Podłoże urojeń oraz zaburzeń o charakterze paranoi może leżeć w dzieciństwie, może mieć źródło w stresującym trybie życia lub z nieprzyjemnymi zdarzeniami, może mieć również źródło w nadużywaniu alkoholu oraz narkotyków. Pomyśl o wizycie u psychiatry, myślę, że warto sobie w ten sposób pomóc.
Pozdrawiam

kłopoty z otoczeniem

Dziękuje za odpowiedz.Najgorsze jest to ze od pewnego czasu mam takie myśli w domu z rodziną,że moj ojczym mnie nienawidzi,unikam spotkan rodzinnych bo żle się czuje wsród ludzi,nawet wsród własnej rodziny.Mam wrażenie że cała moja rodzina z którą mieszkam chciałaby żebym sie wyprowadził,żebym ich jak najrzadziej odwiedzał.nie umie im patrzec w oczy,gdy ktoś sie na mnie z domownikow spojrzy od razu moje oczy wędrują na podłoge.Poprostu czuje się zle nawet wsród rodziny.

Problemy, które opisujesz to urojenia odnoszące (ksobne). Zaburzenia tego typu, jeśli mają niewielkie nasilenie, występują również u zdrowych ludzi, wtedy nazywamy je nastawieniem odnoszącym, mogą być cechą osobowości paranoicznej, być objawem izolowanym stanowiąc paranoję, współistnieć z innymi chorobami, również schizofrenią paranoidalną. Myśli samobójcze z kolei świadczą o zaburzeniach o charakterze depresyjnym, co może być objawem jednego i tego samego problemu. Dlatego w Twoim przypadku wskazane jest odwiedzenie psychiatry, nie potrzeba do tego skierowania.
Pozdrawiam serdecznie

kłopoty z otoczeniem.

Witam,moj problem polega na tym, ze np gdy ide ulicą i ktoś kto mnie mija smieje się to od razu myslę że smieje się ze mnie.albo jesli ktoś rozmawia to myślę ze mowią o mnie,wystarczy że któras z osób rozmawiających spojrzy na mnie.Zle się czuje w pracy,często ją zmieniam,wystarczy że znajdzie sie chociaż jedna osoba która mi w jakis sposób nie odpowiada w pracy,potrafie się z tego powodu zwolnić z pracy.nie umię rozmawiać z ludzmi,wole stać gdzies z boku,nie udzielać się,gdy wychodze na balkon i widze ze ktoś idzie drogą,natychmiast chowam się do domu,nawet ze znajomymi nie umię rozmaiwać,mam częste zmiany nastroju,czuje ze nie radze sobie z tym wszystkim,wielokrotnie myslałem o samobójstwie.

Proszę o odpowiedz.