Odpowiedz na ten temat

Może warto postawić na Revitasens. Ja gdy miałam dużo stresów oraz brak koncentracji zaczęłam stosowac ten suplement diety. Po kilku dniach byłam znacznie mniej rozdrażniona i moglam w końcu niektóre zadania doprowadzić do końca

Nie mogę normalnie funkcjonować, co robić?

W ostatnim czasie mam ogromne problemy z funkcjonowaniem. Rzeczy, które mnie martwią jest naprawdę dużo, więc napiszę je w punktach. Od razu chcę podkreślić, że tych nie poprzedza żadne traumatyczne przeżycie, żaden wypadek ani choroba.

-Nie rozumiem najprostszych rzeczy. Kiedy dostaję polecenie "Włóż czerwoną miskę do lodówki" dziesięć razy dopytuję o szczegóły i proszę o wielokrotne powtórzenie.
-Nie potrafię się uczyć. Przedmioty, z którymi nigdy nie miałam problemu teraz stanowią barierę nie do przejścia. Pomimo, że próbuję uczyć się na różne sposoby, potrafię się skoncentrować to moja nauka nie przynosi żadnych efektów. + Matematyka, którą (mimo, że z trudem) jakoś ogarniałam jest największym koszmarem. Nie jestem w stanie pojąć zasad/reguł matematyki, której uczy się w podstawówce.
-Zanikające umiejętności. W języku angielskim, który miałam opanowany do perfekcji nie jestem w stanie wydukać sensownego zdania. Po polsku robię masę błędów ortograficznych, które sama kiedyś tępiłam, a ortografię miałam w małym paluszku.
-Pojawiły się problemy z czytaniem ze zrozumieniem. Po przeczytaniu zadania dziesięciokrotnie wciąż nie rozumiem treści. W dodatku po przeczytaniu kawałeczka tekstu, od razu zapominam co znajdowało się na początku.
-Zauważyłam problemy z mówieniem. Kiedy wiem co chcę powiedzieć i otwieram buzię, zaczynam się jąkać i w pewnym momencie moja mowa zmienia się w bełkot i powtarzane sylaby.
-Niezdecydowanie i bezstronność. Nie mam swoich poglądów, nie umiem podejmować decyzji.

Do tego zaniki pamięci, obojętność na nieszczęścia, agresja, ciągłe zmęczenie, masa zmartwień, które duszę w sobie, bo nie mam nikogo bliskiego komu mogłabym o nich powiedzieć.
Jest mi bardzo ale to bardzo ciężko funkcjonować i poważnie martwię się o moje przyszłe życie.
Jestem osobą niepełnoletnią, a moi rodzice każdą moją prośbę o wizytę u specjalisty bagatelizują, bo uważają, że nie mówię tego poważnie.
Czy jest możliwość, żebym poradziła sobie z tym sama? Co powinnam zrobić? Bardzo proszę o pomoc.