Odpowiedz na ten temat

Wolałem uniknąć kontaktu z jakimkolwiek lekarzem. Zwłaszcza z psychiatrą. No ale skoro nie ma innej rady...
Dziękuje za pomoc Pani Krzysztofie.
Z wyrazami szacunku Syn Adama.

Nie jesteś jedyną osobą, która cierpi na "Walczenie z ciemnością" - Twoja dolegliwość to tak zwana parasomnia snu REM, czyli tak zwane zaburzenia zachowania podczas snu REM. Objawia się to brakiem właściwego dla snu spokoju, chorzy wykazują złozoną aktywność ruchową, są agresywni wobec otoczenia. Problem dotyczy głównie starszych mężczyzn, choć nie jest to regułą. Dolegliwość może wystąpić bez uchwytnej przyczyny, ale częściej wydaje się być skutkiem urazu psychicznego lub stresujących wydarzeń życiowych, może towarzyszyć chorobom neurologicznym, np. chorobie Parkinsona, nadużywaniu alkoholu lub przyjmowaniu leków przeciwdepresyjnych. Proponuję wizytę u psychiatry, do tego nie potrzeba skierowania. Lekarz może zaproponować badanie polisomnograficzne lub włączyć leczenie - bardzo skuteczne przy takich dolegliwościach jest postępowanie polegające na przyjmowaniu klonazepamu raz dziennie na noc.
Pozdrawiam

zaburzenia zachowania podczas snu

Mam problem z "walczeniem z ciemnością". Tak nazywam swoją dolegliwość. Polega to na tym, że podczas snu zaczynam wariować. Na początku delikatnie pojękuję i zaczynam ruszać kończynami. Ale kiedy się rozkręcam to idę na całość. Ponoć wygląda to jakbym dostał jakiegoś ataku. Tłukę się rękami i nogami po łóżku, ścianach i podłodze. Wydzierając się potężnie. Głównie bliżej nie artykułowane słowa. Zwykle przekleństwa. "Walka" często kończy się upadkiem z wyra i tarzaniem się po podłodze. Dlatego musiałem się przenieś na dół łóżka piętrowego. Zdarzało mi się też spacerować po mieszkaniu. A potem budzić w różnych częściach mieszkania. Od czasu gdy obudziłem się na balkonie (III piętro) współlokator zamyka drzwi na zamek do którego nie mam klucza. Dobry chłop tak na marginesie. Oczywiście nigdy nie byłem tego świadkiem. Bo niby jak skoro śpię? Wszystko znam z opowieści obserwatorów( głównie nie mogących przeze mnie spać). No chyba, że rano budzę się na podłodze w kuchni czy łazience, podczas gdy wieczorem położyłem się spać do wyrka.
Normalnie by mi to nie przeszkadzało. Ale po pierwsze przeszkadza to innym. Czasem odnoszą obrażenia. Np. podbiłem oko dziewczęciu, które chciało mnie obudzić jak "machałem rączkami". Po drugie każda "walka" kończy się urazami ciała. Począwszy od siniaków, stłuczeń i zadrapań, poprzez wybicia i skręcenia, skończywszy na złamaniach (jak na razie 2 palce i pęknięta ręka). Po trzecie obawiam się jednak, że kiedyś wylezę przez okno...
Oczywiście nie dzieje się tak co noc. Nie mam też pojęcia o czym wtedy śnię. Trudno też stwierdzić czy działam tak pod wpływem stresu. Zwracałem uwagę na okoliczności nocnych działań, lecz nie znalazłem przyczyny.
Impulsem do odezwania się do kogoś w tej sprawie była wczorajsza noc. Gdy to złamałem palec. Co wkurzyło mnie niesamowicie. Proszę więc o jakąś radę.
Pozdrawiam Syn Adama.