Odpowiedz na ten temat

Przeszukując internet w poszukiwaniu informacji o depresji znalazłam blog lekarza psychiatry. Wszystko jest wyjaśnione prosto i językiem dla ludzi, zamiast esejów pisanych jakimś masakrycznym lekarskim żargonem. Polecam, może Ci się to przyda, ja się w każdym razie sporo dowiedziałam, przede wszystkim, że depresja ma duży wpływ na otyłość, brrrr....
Harmonia ciała i umysłu: Depresja
Harmonia ciała i umysłu: Depresja sezonowa
Harmonia ciała i umysłu: Otyłość a depresja

Napisal Krzysztof

Witam
Objawy, które opisujesz takie jak zmęczenie fizyczne, anhedonia czyli niemożność odczuwania radości i brak motywacji odpowiadają obrazowi depresji. Jeśli Twoje problemy z nastrojem trwają już tak długo, powinnaś poważnie pomyśleć o wizycie u psychiatry - nie potrzebne jest w tym celu skierowanie. W Twoim przypadku być może nadzieja leży w dobrze dobranych lekach przeciwdepresyjnych.
Pozdrawiam serdecznie

dziękuje, wizyta dopiero za miesiąc czekałam tyle czasu a zdaje mi sie ze nie wytrzymam

Witam
Objawy, które opisujesz takie jak zmęczenie fizyczne, anhedonia czyli niemożność odczuwania radości i brak motywacji odpowiadają obrazowi depresji. Jeśli Twoje problemy z nastrojem trwają już tak długo, powinnaś poważnie pomyśleć o wizycie u psychiatry - nie potrzebne jest w tym celu skierowanie. W Twoim przypadku być może nadzieja leży w dobrze dobranych lekach przeciwdepresyjnych.
Pozdrawiam serdecznie

czy to depresja

odkąd pamietam zawsze miałam ,,doły'' , ale to szybko mijało i nigdy nie poddawałam się swojemu nastrojowi.
jednak 3 lata temu przeszłam prawdziwego doła,przez chłopaka
po tym juz nie mogłam sie pozbierać, leżałam , płakałam, nie potrafiłam się uśmiechnąć, nie wychodziłam z domu i schudłam około 7 kg w miesiąc, takiej pustki nie czułam nigdy w życiu, byłam opętana tym ''wyobrażeniem chłopaka " że przez rok dzień w dzień myślałam o nim, płakałam i wspominałam wszsytko co zwiazanego z nim. dziś już on mnie nie obchodzi jednak od tamtego czasu nie pamiętam kiedy byłam szczesliwa, nie mam motywacji do życia, wyjscie z domu to dla mnie wysiłek, często płacze ze zmeczenia, choć nic nie robiłam, mam zmienne nastroje, czuję się fatalnie fizycznie( w badaniach krwi nic nie wyszło) co uniemozliwia mi normalne zycie, nie potrafie juz chyba odczuwać radosci... choć mam super chłopaka przy sobie i bardzo go ranie moim zachowaniem , umawiam sie z przyjaciólmi a potem odwołuje bo nie mam siły na nic..