Odpowiedz na ten temat

Wszystko siedzi w głowie. A przynajmniej bardzo dużo. Trzeba umieć odpuścić, nie koncentrować się na dziecku jak na projekcie i nie zawsze wierzyć lekarzom jak mówią, ze nic z tego. Znam dwie kobiety, którym lekarze powiedzieli, że nie będą miały dzieci a jedna ma jedno dziecko a druga dwoje. Ludzki organizm to skomplikowana sprawa. Co do dobrego lekarza to moja siostra leczyła niepłodność u doktora Marka Pawlika w Poznaniu i dziś jest szczęśliwą mamą dwulatki Tak więc głowa do góry, odpuśccie trochę, znajdźcie dobrego lekarza i nie zamartwiajcie się.

zgadzam sie , nie ma co czekać . Wiem to z własnego doświadczenia . Ja np starałm się o dziecko 3 lata . i nic . Potem zastanawialiśmy się nad adopcja takiego maleńkiego dziecka . Jednak widząc te wszytskie procedury , troche nam się odechciało .oczywiście gdybym nie zaszła w ciąże to wszytsko bym robiła by zaadoptować maleństwo. W końcu Doszliśmy do wniosku ,ze musimy się wybrac do kliniki leczenia niepłodności gyncentrum w katowicach. Powiem ,ze nie było łatwo . Oj nie było . Dostałam wsparcie psychologa . I w końcu dzięki tutjeszym lekarzo a także dobremu zapleczu naukowym zaszłam w ciąże

.

Po co panika? Rozumiem obawy, ale nie ma co panikować, tylko porobić badania i zacząć ewentualne leczenie. Jednak z doświadczenia wiem, że jak coś Cię niepokoi, to nie ma sensu czekać tych 12 miesięcy, bo różnie to bywa. Warto zrobic chociaz podstawowe badania. U mnie pozostało już tylko in vitro z KD (zdiagnozowano przedwczesne wygaśnięcie czynności jajników), ale nie dowiem się co by było gdybym poszła do invimedu ten rok wcześniej, może jeszcze jakieś moje komórki dało by się pobrać.

...

Po usłyszeniu diagnozy potrzebowałam prawie 2 lat żeby to wszystko przemyśleć.... Po tym czasie znowu wróciłam do invimedu. Jestem po dwóch wizytach do in vitro z kd. W kwietniu/ maju mam mieć zabieg.

zrób komplet badań to wyjaśni wszystko. Jednak panikować można dopiero po 12 miesiącach ŚWIADOMEGO starania sie o dzidzie.

Witam. Nie wiem czy jeszcze bywasz na tym forum. Moim zdaniem nie powinnaś tego bagatelizować. Wiem to z własnego doświadczenia. Ja mam 21 lat też wcześnie zaczęłam współżyć, wiele razy z partnerem się nie zabezpieczaliśmy. Jakiś rok temu podjęliśmy decyzję o dziecku, jednak to nie było takie łatwe jak by się mogło wydawać. Z początku ginekolog stwierdził u mnie PCOS (zespół policystycznych jajników) w celu głębszego zdiagnozowania dostałam skierowanie na badania I i II fazy cyklu, gdzie jednak okazało się że to nie PCOS a przedwczesna menopauza Zostałam skierowana do kliniki leczenia niepłodności, gdzie zrobiłam badanie AMH (badanie rezerwy jajnikowej) gdzie wynik był niestety 0,01 przy normie od 1,20

Nie ma na co czekać tylko idź do lekarz jak naj szybciej

Pozdrawiam

Witam. Nie wiem czy jeszcze bywasz na tym forum. Moim zdaniem nie powinnaś tego bagatelizować. Wiem to z własnego doświadczenia. Ja mam 21 lat też wcześnie zaczęłam współżyć, wiele razy z partnerem się nie zabezpieczaliśmy. Jakiś rok temu podjęliśmy decyzję o dziecku, jednak to nie było takie łatwe jak by się mogło wydawać. Z początku ginekolog stwierdził u mnie PCOS (zespół policystycznych jajników) w celu głębszego zdiagnozowania dostałam skierowanie na badania I i II fazy cyklu, gdzie jednak okazało się że to nie PCOS a przedwczesna menopauza Zostałam skierowana do kliniki leczenia niepłodności, gdzie zrobiłam badanie AMH (badanie rezerwy jajnikowej) gdzie wynik był niestety 0,01 przy normie od 1,20

Nie ma na co czekać tylko idź do lekarz jak naj szybciej

Pozdrawiam

Czy to może być niepłodność?

Witam.
Mam 20 lat i być może nie powinnam interesować się jeszcze takimi sprawami, jednak ktoś kiedyś mi powiedział, że leczenie niepłodności może trwać latami, dlatego zaczęłam interesować się już teraz.
Tak czy inaczej, zaczynając od początku..
W wieku 15 lat zaczęłam współżyć. W tym wieku robi się różne głupoty i takie też popełniałam, jak np. współżycie bez prezerwatywy (w dodatku w dniach płodnych). Zazwyczaj starałam się zachować ostrożność jednak nie zawsze tak łatwo to przychodziło. Jestem cały czas w związku z jednym partnerem i z tym partnerem współżyłam po raz pierwszy, i z nim współżyję po dziś dzień.

Pomimo wielu "niebezpiecznych" sytuacji i kilkukrotnego spóźniania okresu, nigdy nie miałam "wpadki".
Ostatnio zaczęłam się zastanawiać czy nie jest to winą bezpłodności mojej bądź partnera.
Nadmienię jeszcze, że ginekolog stwierdził u mnie uczulenie na spermę (chociaż żadnych badań nie robił, stwierdził tylko po objawach), które może być przyczyną "szczęśliwego nie-zajścia w ciążę w wieku 16 lat". Jednak po pierwsze nie mam pewności czy to uczulenie mam, po drugie nie wiem czy wpływa ono rzeczywiście na próby zajścia w ciążę.

I tu przechodzę do prośby drogich pań o podzielenie się swoją wiedzą w tym temacie lub ginekologów, którzy przypadkiem natrafią na wpis.

Co mam zrobić?

Wiem, że powinnam iść do ginekologa i na miejscu to skonsultować jednak mój strach w tym miejscu pozwala jedynie na wykonanie cytologii i wydukanie odpowiedzi na kilka pierwszych i ostatnich pytań.

proszę o pomoc