Temat: czy warto leczyć mi zęby czy sztuczne??

Mam 29 lat jestem kobietą rzadko myłam zęby rodzice moi nie pomagali mi dbać o nie dopiero
kiedy z bólem cała opuchnięta to wtedy w ostateczności zawozili mnie do dentysty, mam do nich
zal ale staram się im wybaczyć. W tej chwili brakuje mi 10 zębów około 9 następnych mam do
leczenia oprócz tego kilka zaplombowanych a całkowicie zdrowych nie wiem ile mam ale i tak czuje
że one ruszają mi się w dziąśle - przez te zęby czuje się do niczego szczerbata dosłownie jakby mnie
depresja brała
ale mam małe dzieci dla których muszę się wziąć w garść i codziennie pilnuje żeby myły ząbki. A moje
pytanie czy warto mi je leczyć czy wyrwać wszystkie i sztuczne szczęki i jak by było taniej. Być może
ktoś powie że głupia jestem że się przejmuje ale czuje się gorsza nie mogę się uśmiechać do ludzi bo
się wstydzę, boje się jakich kolwiek kontaktów z ludźmi bo się boje że będą się ze mnie wyśmiewać
czuje się jak na straty że nie mam po co żyć.

Oczywiście, że warto ratować swoje uzębienie, na sztuczną szczęka masz jeszcze czas. No i nie przesadzaj z tą depresją - umów się jak najszybciej do stomatologa i działaj.

Witaj
Być może masz zaawansowaną chorobę parodontozę także w takiej sytuacji lepiej usunać pozostałe zęby i wybrać sztuczną szczęke. Pamietaj że szczękę tez trzeba czyścic, nie szczoteczką ale na noc wkladać do kubka z wodą i tabletką czyszcząca. Ale wtedy będziesz się mogła usmiechać i nikt nie bedzie widział że nie masz zębów.

dlaczego sądzisz że przesadzam z depresją ja już od najmłodszych lat czuje się nikim, moi rodzice zawsze twierdzili że nic nie potrzebuje jak miałam isc do przedszkola to tata kłócił się z nauczycielką że jestem za mała i że nie warto mnie puscic do szkoły bo to kosztuje a jak coś potrzebowałam do szkoły to tata powiedział ze mi nie kupi i tak siedziałam godzinami w szkole przy pustym biurku bo nie miałam kartki ani kredek czasem mi ktoś pożyczył ale potem już nikt bo ich rodzice powiedzieli że mają mi nie pozyczać a nauczycielka mnie wyzywała ze nie mam ryczeć bo i tak mi to nic nie da. I tak przez lata slizgałam się jak cień przez szkołe. Tata miał zawsze pretensje jak potrzebowałam na autobus wypominał mi to ciągle że ile to ja go kosztuje że chłopcy są lepsi a ja nikim. A o potrzebach na ubrania nie było mowy chodziłam brzydko ubrana miałam tylko 1 spodnie które sama sobie prałam codziennie bo miałam brudne od błota bo kilka km musiałam dojść do przystanku - ciągle sie ze mnie wysmiewał jaka to czyscioszka jestem ze codziennie robie pranie i niepotrzebnie zuzywam wode. A w szkole ciągle byłam wytykana jaka jestem brudna itd nawet nauczyciele mnie wysmiewali nie miałam żadnej pomocy ani akceptacji od nikogo. A jak się przeziebiłam to tata powiedział że symuluje i wygnał mnie do szkoły a ja tak zachorowałam że ledwie oddychałam potem oczy mi spuchły ale niestety w szkole nikt mi nie pomógł wysłali mnie do domu wiec poszłam na pks i czekałam na mrozie kilka godz na autobus pech chciał że tata mnie spotkał i znowu wyzwałm mnie od najgorszych ze wagaruje nic go nie obchodziło że sie zle czuje -zajechałam do domu położyłam się do łózka i tak leżałam przez 2 tygodnie tata codziennie przychodził i mnie wyzywał ze symuluje że mam zdychać że szkoda na mnie lekarstwa wydawać - byłam zrozpaczona czułam że jestem nikim chciałam zdechnąć modliłam się o to żeby moj tata już nie musiał tak sie męczyć ze mną. W końcu moja mama nie wytrzymała zadzwoniła po pomoc do mojej cioci ona przyjechała i szybko mnie zabrała do lekarza wbrew ojcu ,a u lekarza powiedział że mam jechac do domu i mój tata ma wozić do mnie pielęgniarkę żeby mi zastrzyki robiła a ciocia wybłagała żeby mnie wzieli do szpitala okazało się że mam anginę jak mnie badali to pytali gdzie mnie boli a ja nie umiałam powiedzieć bo kazdy cm ciała mnie bolał, naszczęscie mnie wyleczyli poznałam tam kilka fajnych życzliwych osób ale co z tego jak wyszłam to rzeczywistość czekała na mnie. Przepraszam już wiecej wam nie napisze pewnie i tak was to nie obchodzi .ps a to tylko kropla z moich przezyć a co najgorsze nie potrafie zapomnieć i wybaczyć dlaczego tak jest naprawde się staram ale to ciągle wraca i wraca i wraca zawsze czuje się nikim czy wiecie dlaczego?

Zawsze można rozważyć częściową protezę. A własne zęby warto leczyć, żeby jak najdłużej mieć naturalne. Nic ich nie zastąpi. Ale tak, czy siak, o wszystkim powinien zadecydować stomatolog, przecież tak jak każdego innego specjalistę możesz poprosić o konsultację...

jak nie dbasz ile kasy będzie kosztować to odpowiednio się tobą zajmą dziękuje za odpowiedzi

Witam Panią. Być może problemy z zębami mają również zwiazek z niewłaściwym odżywianiem w okresie dzieciństwa. Co było mineło, trzeba to oddzielić, żeby już nie tracić nic z życia. Obecnie ma Pani już wpływ na to jak wygląda rzeczywistość, dlatego bardzo dobrze że mierzy sie Pani z trudnym problemem. Życzę Pani, żeby znalazła Pani profesjonalnego i kulturalnego, rozumiejącego stomatologa. Czasy, gdy wysmiewano mineły, każdy zwraca uwage na to by wykonywać zawód profesjonalnie, a jeśli zawiedzie sie Pani, proszę po prostu zmienic lekarza na kompetentnego pod względem także podejścia do pacjenta.

Moim zdaniem najlepiej zrobisz jak pójdziesz do dobrego dentysty. Nie wiem, gdzie mieszkasz, ale jak w Bydgoszczy to polecam się wybrać do dr Urszuli Kuczyńskiej, przyjmuje w Krainie Uśmiechu. Bo wiesz nam też ciężko jest powiedzieć, jakie rozwiązanie dla ciebie będzie najlepsze jak nie widzimy w jakim dokładnie stanie są Twoje zęby, a dobry dentysta na pewno poradzi, czy leczyć, usunąć? Czy proteza, czy może jeszcze jakieś inne rozwiązanie.