Temat: Czy to schizofrenia?

Witam, mam problem z moim narzeczonym. Od pewnego czasu, nawet nie wiem kiedy się to zaczęło, przypuszczam, że trwa to już od paru lat. Początkowo była niewinna zazdrość, która z czasem przerodziła się w obsesję, według niego zdradzałam go wszędzie na każdym kroku kiedy był w pracy, a gdy miał wolne i miał możliwość mnie pilnować twierdził, że wychodzę do kochanków w nocy a on nie może mnie na tym złapać bo na pewno daję mu jakieś leki nasenne. Z dnia na dzień jest co raz gorzej, teraz kolejną obsesją stało się to, że ktoś go podsłuchuje, że ma zainstalowane kamery w domu i podsłuchy, słyszy glosy tzn twierdzi że słyszy rozmowy osób, które go podglądają. Zarzuca mi jak i mojej rodzinie że próbujemy go otruć, wszystko co zrobię mu do jedzenia muszę uprzednio spróbować żeby to zjadł. No i moje pytanie tutaj: czy to może być schizofrenia? Jeśli tak, to jak go zmusić do leczenia skoro on twierdzi że nie ma problemu i na pewno nie jest chory, a ja jestem ostatnią osobą której zaufa.

Witam

Niestety identyczne objawy miał mój tata. Jak jeszcze mieszkał z moją mamą zaczynało się od zazdrości potem przerodziło się to w coś chorego... Również twierdził że go śledzą chcą go zabić że ma podsłuchy i kamery w domu... Szeptał bo bał się mówić i na całe szczęście trafił do szpitala psychiatrycznego bo choroba tak się zaostrzyła że nie dawał sobie rady sam z tym nie wiedział co robił... Diagnozą była schizofrenia F20 czyli paranoidalna

Jak długo znasz swojego narzeczonego? Czy jego zachowanie zmieniło się znacząco? Prócz głosów i podejrzeń jakieś inne zmiany psychiczne/fizyczne? Uzależnienie? Przyjmował jakieś lekarstwa?
Tak, możliwe że to schizofrenia. Lecz zamiast kierować go od razu na leczenie farmakologiczne (ulubiona część pracy psychiatrów) spróbowałabym z psychoterapią. Zrobiłabym podstawowe badania, możliwe że to zupełnie inna choroba, której objawem są zaburzenia psychiczne. Pozdr.

Jestem z nim 6 lat . To wszystko działo się stopniowo na początku był trochę zazdrosny.. Ale teraz to wszystko przypomina jedną wielką paranoje . Nawet kupił jakieś gadżety do wykrywania podsłuchów co jakiś czas zmienia zamki w drzwiach. Najgorsze jest to ze on nie widzi w sobie żadnego problemu on uwarza że ja chcę mu wmówić chorobę i ze to ja z bandą moich kochanków za tym wszystkim stoimy.. Jestem tym wszystkim zmęczona ale kocham go i chciałabym mu pomoc strasznie się o niego martwię bo nie wiem czego jeszcze mogę się po nim spodziewać. Nie wiem jak mam go przekonać zeby poszedł nawet do psychologa bo on nie chce o tym slyszec. Jak tylko zaczynam temat jestem obsypywana wyzwiskami ale wiem że to choroba nie on bo on nigdy taki nie byl. Boję się o niego o mnie i o naszego synka..

Skoro jesteście już 6 lat, to chyba znasz go całkiem dobrze, więc że tak to określę, można Ci wierzyć, że rzeczywiście jest z nim źle. Jeżeli to rzeczywiście schizofrenia to da się to leczyć, obecnie są nowe lepsze lekarstwa, pozwalające pacjentom żyć niemalże normalnie. W tej sytuacji czas ma bardzo duże znaczenie, im wcześniej zacznie się leczyć, tym mniej rozwinie się choroba. Problem w tym, jak go namówić. W razie ataku, obsesji, można zadzwonić po pogotowie. Nikt go na siłę nie zaciągnie do lekarza i nie zmusi na leczenie. Chyba, że lekarz uzna go za niepoczytalnego. Ale wtedy to będzie już równia pochyła, że tak to określę. Rozmowy nic tu chyba nie zmienią, ani Twoje prośby czy łzy. Na Twoim miejscu szukałabym psychiatry, opowiedziała całą sytuację. Nie wykluczone, że tak już wspomniałam wyżej, może to być tylko objaw związany z na przykład chorobą neurologiczną. Dlatego czas jest tak bardzo ważny. Inna sprawa - to to na jakiego lekarza się natrafi. Bądźmy szczerzy, jeden wypisze mu leki przeciwpsychotyczne, po których, co bardzo prawdopodobne, zmieni się na tyle, że go po prostu nie poznasz, co jak większość określiłaby "zmienił się w zupełnie inną osobę". Inny lekarz zleci badania. A jeszcze inny uzna po jednej rozmowie z nim, że jest zdrowy. Tak więc szukaj dobrego lekarza, taka moja rada.

Jeśli to psychoza to psychoterapia na tym etapie tylko zaszkodzi. Konieczny psychiatra

Polecam wizytę u psychiatry. A zespól Otella?

Napisal asia82

Polecam wizytę u psychiatry. A zespól Otella?

Niezbyt idealnie pasuje.

Mój znajomy twierdzi, że jest chory na depresję, ale im dłużej go obserwuję tym bardziej zaczynam w to wątpić. Zaobserwowałam u niego dość dziwne zachowania, które nie bardzo mi pasują do depresji, a mianowicie; zdarza mu się że mówi sam do siebie po cichu zazwyczaj kogoś przeklina, nie dba o swój wygląd i porządek w mieszkaniu. Chodzi w brudnych, śmierdzących ubraniach czym zwraca na siebie uwagę otoczenia jednocześnie zdaje sobie z tego sprawę, że ludzie się za nim oglądają wytykają go palcami, a on zachowuje się tak jakby to go bawiło. Zdarza mu się jeść zepsute jedzenie lub nawet przynieść coś ze śmietnika mimo, że ma za co kupić normalne jedzenie. Naśmiewa się z innych czasem, krytykuje i obgaduje. Jest chamski i wulgarny w kontaktach z ludźmi. Na przykład mówię do niego wiesz wczoraj znowu chodził jakiś domokrążca lub świadek Jehowy tym razem nie otworzyłam drzwi.....potem kiedy się na mnie zdenerwuje mówi, że jestem chamska bo nikomu nie otwieram i nikogo nie wpuszczam do domu...mało tego opowiada to wszystkim w koło. Albo opowiadam, że pokłóciłam się w pracy z koleżanką o jakąś bzdurę....to potem on mówi, że nikt mnie nie lubi itd...i nikt nie chce się ze mną zadawać i oczywiście musi to opowiedzieć rodzinie i wszystkim. Takich przykładów jest setki. Dodam jeszcze że czasem mam wrażenie jakby ten człowiek był pozbawiony jakichkolwiek ludzkich uczuć itd. W związku z tym mam pytanie, czy to faktycznie są objawy depresji czy raczej jakieś innej choroby np schizofrenii???

Do autora powyższego postu: Czemu piszesz w cudzym temacie zamiast założyć nowy?

Napisal nnn123

Do autora powyższego postu: Czemu piszesz w cudzym temacie zamiast założyć nowy?

Jestem tu nowa nie bardzo wiem co i jak. Dzięki widzę że jest jakiś problem i raczej marne szansę na radę i pomoc

Na prawie samej górze strony masz czerwony, rzucający się w oczy przycisk.

Wybacz za szczerość, ale czasem trzeba nauczyć się czytać.

BTW. Netykieta to prawie to samo co zasady kultury.

Napisal nnn123

Na prawie samej górze strony masz czerwony, rzucający się w oczy przycisk.

Wybacz za szczerość, ale czasem trzeba nauczyć się czytać.

BTW. Netykieta to prawie to samo co zasady kultury.

Dla twojej wiadomości umiem czytać, kultury nie musisz mnie uczyć. Człowiek wyrozumiały, zrozumiałby, że czasem jest tak że wchodzi się na forum z problemem i pisze się co mu dolega itd...a nie rozgląda się na boki co i jak. Ja tu szukam porady a nie przycisków i wiem, że w innych tematach czasem ludzie piszą gdzie popadnie pod wpływem desperacji i uzyskania szybkiej porady i nikt ich nie ustawia po kątach i nie strofuje, że źle napisali w złym miejscu itp...A ty do kulturalnych raczej nie należysz bo jak widzę jesteś nie miłą osobą i poniekąd próbujesz mnie obrazić sugerując mi no nie wiem brak umiejętnosci pisania no cóż szczera osóbko strażniczko porządku na forum ja z tobą raczej nie mam przyjemności rozmawiać bo nie mam o czym. Pilnuj dalej życzę powodzenia

Napisal Nie zarejestrowany

Dla twojej wiadomości umiem czytać, kultury nie musisz mnie uczyć. Człowiek wyrozumiały, zrozumiałby, że czasem jest tak że wchodzi się na forum z problemem i pisze się co mu dolega itd...a nie rozgląda się na boki co i jak. Ja tu szukam porady a nie przycisków i wiem, że w innych tematach czasem ludzie piszą gdzie popadnie pod wpływem desperacji i uzyskania szybkiej porady i nikt ich nie ustawia po kątach i nie strofuje, że źle napisali w złym miejscu itp...A ty do kulturalnych raczej nie należysz bo jak widzę jesteś nie miłą osobą i poniekąd próbujesz mnie obrazić sugerując mi no nie wiem brak umiejętnosci pisania no cóż szczera osóbko strażniczko porządku na forum ja z tobą raczej nie mam przyjemności rozmawiać bo nie mam o czym. Pilnuj dalej życzę powodzenia

ps: zamiast słowa "pisania" miało być "czytania" mała pomyłka spowodowana podniesieniem ciśnienia przez irytującą osobę

Dajcie spokój nie jesteśmy tu by się kłucić a sobie pomagać ...