Temat: Czy konieczne jest leczenie>

Witam


Od jakiegoś czasu pojawiły się u mnie myśli , których nie mogę wyeliminować.
Są to mysli dotyczące np; wyłączenia żelazka przed wyjściem z domu. Zadręczam się przez kilka godzin myślą o pożarze , który w ten sposób mogłam wywołać. Jednak ostatnio pojawiła się myśl, która bardzo mnie przeraziła. Zrodził się w mojej głowie pomysł zrobienia krzywdy mojej córce.
Byłam świadoma , że nie jestem w stanie jej tego zrobić ale mimo wszystko kłębiła się mojej głowie.

Dodam, że mój ojciec chorował na schizofrenie , a ja mam też zaburzenia odżywiania (bulimia) choć nie zdiagnozowane . Dopiero ten epizod zmusił mnie do poszukania porady. Czy konieczne jest leczenie psychiatryczne


K Poznań

PS. Czy do psychiatry jest potrzebne skierowanie i gdzie się zgłosić

Masz tzw. natręctwa myślowe a w zasadzie nerwicę natręctw. Oprócz tego piszesz jeszcze o bulimii. Radzę udać się do psychiatry. Nie potrzebujesz skierowania. Wybierz sobie przychodnię w rejonie w którym nie masz żądnych znajomych dla własnego komfortu psychicznego. Zrób to zanim stracisz rozum. Jeżeli na tym etapie rozpoczniesz leczenie jest duża szansa, że nie zachorujesz na schizofrenię przyjmując leki przeciwpsychotyczne i przeciwdepresyjne. Jeżeli psychiatria nie pomoże udaj się do egzorcysty (piszę poważnie) Trzymaj się ! Mam podobnie... (prócz bulimii).

Ale schizofrenia, nie bierze się z nerwicy....Moim zdaniem te zaburzenia są na tle leku przed chorobą psychiczną, która była w rodzinie a bulimia to pewnie jakiś odłam pozbycia się tego co w tobie zalega.....Jednak trzeba zasięgnąć porady i udać się do specjalisty. Moja znajoma kiedyś na takie spotkania chodziła do ośrodka "Droga do domu" na Wietrzna 8 we Wrocławiu.

Myślę, że najlepiej wybrać się do lekarza

Raczej jak powyżej ktoś napisał - księża to ludzie, którzy nie jedno w życiu widzieli. Oni toczą wewnętrzną walkę z tym, w czym inni sobie pobłażają. Zdaje się mają w seminarium psychologię. Jest też film Kler i mówi się o różnych aferach, ale trzeba by trafić na dobrego księdza po prostu. Podobnie jak na lekarza. Czyli lepiej zacząć od psychologa terapeuty. Zgadzam się też, że w pewnej odległości od miejsca zamieszkania. Lekarz wypisze tylko leki, ewentualnie skieruje na terapię, która odbywa się w ten sposób, że kontakt z psychologiem jest rzadki, niewystarczający. Lepiej znaleźć kogoś do terapii, kto będzie chętny i zainteresowany takim przypadkiem. I egzorcysta, a więc taki nie zrzeszony w parafii, trochę wykonujący wolny zawód. Myślę, że też tylko na początek, bo jednak gdy ktoś czuje, że mu się życie rozpada, to potrzebna jest pomoc bardziej na stałe, czyli psycholog. Ktoś do kogo można się zwrócić w kryzysie, ale utrzymywać stały kontakt, żeby czuć że ta osoba jest.
Jeśli chodzi o myśli, to pojawiają się właśnie wskutek zdarzeń, sytuacji, które są odczuwane jak cios. Mogą to być spowodowane przez samą chorą osobę (mam na myśli długotrwałą depresję), popełniane błędy z powodu tracenia kontaktu z otoczeniem, rzeczywistością. A w konsekwencji - myśli samobójcze, o okaleczaniu, kradzieżach, ale także o ucieczce w alkohol, używki, albo zachowania uległe i wynikające z tego kompulsywne, np. objadanie się.

Co to za brednie, jaki egzorcysta, ksiądz?! Uległoścć i obżarstwo to owszem idą w parze, ale czy nie jest tak, że ludzie, którzy mają myśli o tym żeby kogoś skrzywdzić, nie tłumią w sobie wspomnień o tym, że sami byli krzywdzeni?
Chyba, że chodzi o urojone krzywdy, ale tacy chętnie roztrząsają swoją niedolę, nie mogą przestać o tym gadać, komukolwiek, aby się tylko wyżalić. Im bardziej są ingorowani, tym bardziej chcą zwrócić na siebie uwagę, bo szukają potwierdzenia, tego czego nie są o sobie pewni, paranoicy.

Doświadczanie przykrości od innych ludzi działa nieraz w ten sposób, że nie chce się być takim jak oni. Można doświadczać przy tym uczucia ulgi od natrętnych myśli. Także napotykając na kogoś kto cierpi, wzbudzić w sobie empatię i chęć pomocy.